නිහඬ නුඹ නොදැන සිටින ආදරේ

ජීවිතේ අපි ආදරේ කරන බොහෝ දේ තාවකාලිකයි. සංස්කාර ධර්මයන්ගේ අනියතභාවය අනිත් හැමදේටම වඩා ඉක්මණට අපි ආදරේ කරන දේ අතරට ආරෝපණය වීම අහේතුකව පිළිගන්න වෙන සත්‍යයක් බවට පත්වෙලා. සමහර විට ජීවිතේ අපි වඩාත්ම ආදරේ කරන දේවල් අපේ ඇස් ඉදිරිපිට සිතුවමක් බොඳවෙලා යන්න වගේ නැතිවෙලා යන්න ගතවෙන්නේ බොහොම සුළු කාලයයි. ආදරේ කියන අකුරු අතරේ ඒ වේදනාත්මක මතක බොහොමයක් ලියවෙන්නේ ඒ හින්ඳම වෙන්න ඇති.

   සංසාරය කියන සංකල්පේ එක්ක අපි ජීවිතේ ගැන ගැඹුරට හිතද්දි සංසාරය පුරාවටම අපි විසින් එකතු කරගෙන එන දේවල් අතර ප්‍රිය වර්ගයාද රැගෙන ඒම නිරායාසයෙන්ම සිදුවෙනවා. ඒත් ඒ ප්‍රිය වර්ගයා මේ ජීවිත කාලය තුල කරන බොහෝ දේවල් වලින් හිතටම දැනෙන වේදනාව මෙතෙක් කියලා කියන්න මිම්මක් නෑ. සමහර විට අපි ආදරේ කරද්දි හරි ආත්මාර්ථකාමීව ආදරේ කරනවා. ඒ ආදරේ අපිටම විතරයි, එයින් අංශුමාත්‍රයක්වත් බෙදාහදාගන්න අපි කැමති නෑ. පොදු සමාජයේ විචාරක ඇසට මෙය විවේචනයට ප්‍රස්තුතයක් වුනාට පෘතග්ජන හිතට මෙය සාමාන්‍ය කාරණයක් බව තේරුම්ගත යුතුයි.

සංකලනී - 6 වැනි කොටස (පමාවට සමාවුව මැනවි)

පහුගිය කොටස් - 1 2 3 4 5

බස් එකේ ෙමහ සෙනගක් මැද්දේ දැකපු මිතුලගේ මූණ නිසා සංකලනී එකපාරටම තිගැස්සුණා. එදා පන්සලේදි වුණ හැමදෙයක්ම සංකිට මතක් වුණා. මේ යකා බස් එකේ මොන නාඩගමක් නටාවිද කියලා කෙල්ල කල්පනා කලා, කොහොම වුනත් හොඳම දේ නොදැක්කා වගේ පාඩුවේ ඉන්න එක තමයි කියලා සංකි තීරණය කලා. බලෙන්වගේ තමන්ගේ උකුල උඩින් තියපු බෑග් එක දිහා එක බැල්මක් හෙලපු සංකි ජනේලයෙන් එහා පැත්ත බලාගත්තා. බස් එක ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් එලියට ඇවිත් වටරවුමෙන් හරවලා ටෙලිකොම් එක ඉස්සරහින් කොටුවේගොඩ පැත්තට සේන්දුවුණා. එතකොට කොන්දොස්තර ටිකට් නිකුත් කරමින් සල්ලි එකතු කරනවා. ඒ අතරේ සෙනග තෙරපෙනකොට මිතුලට ටිකක් ඉස්සරහට යන්න වුණා. දැන් සංකිව හොඳට පේනවා. ඒත් කෙල්ල ගල් පිළිමයක් වගේ ජනේලයෙන් පිටපේන මාකට් හරස්පාර පැත්තේ වාහන දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.

“මහත්තයා  ‍කොහේටද..?“

සෙංකොට්ටං කියවනා සමාජ තලය මත හිඳ

සෙංකොට්ටං අතට ගත්තේ එතරම් ප්‍රසාදයකින් නොවේ. පසුගිය වසර කීපයේ ස්වර්ණ පුස්තක ලෙස ලේබල් ගැසූ නීරස සහ සැබෑ ලෙසම එවැන්නකට සුදුසුදැයි හැඟෙන මට්ටමේ පොත් කියවීමෙන් ලද කටුක අත්දැකීම නිසා සෙංකොට්ටම් යන ස්වර්ණ පුස්තක සම්මානය සඳහා නිර්දේශිත පොත කියවන්නට ගනිද්දීම හිතුනේ හරි නැත්නම් පැත්තකට දානවා යන්නය. ඒත් එක හුස්මට පිටු පනහක් අවසන් කිරීමේදීම හැඟුනේ සෙංකොට්ටං යනු අපි නොදන්නා රහක් ඇති රස කැවිල්ලක් බවයි. මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල මවා ඇති සෙංකොට්ටං වපසරිය තුල අපද ජීවත්වීම වැලැක්විය නොහැකිය. වත්මන් සමාජයේ පවා අළු යට ගිනි පුපුරු සේ පවතින මීට දශක කීපයකට කලින් සුළුතරයකට ආයුධයක්ද බහුතරයකට නින්දාවක්ද වූ ග්‍රෝතවාදය නොහොත් කුල ක්‍රමය තුල ජන සමාජයේ තිබූ නින්දා සහගත තත්වය සහ එයට ඈඳුනු අඩුයයි සම්මත පවුලක් තතු මත ඇඳෙන සෙංකොට්ටං කතාව කියාපාන කතා ගණනාවක්ම ඇත.

   “නචච්ඡා වසලෝ හෝති - නචච්ඡා හෝත් බ්‍රාහ්මණෝ...කම්මනා වසලෝ හෝති - කම්මනා හෝති බ්‍රාහ්මණෝ“ යන බුද්ධ වචනයේ අර්ථය නොපිළිගත් සිංහල බෞද්ධ සැදැහැවතුන් වාසයකල රටක් මීට දශක හතකට අටකට පෙරාතුව මේ රටේ තිබුණ බව වත්මන් සමාජ තලයට කියාදෙන කතාන්තරයක් ලෙස සෙංකොට්ටං හැදින්විය හැක. වසලයෙක් හෝ බ්‍රාහ්මණයෙක් වන්නේ උප්පත්තියෙන් නොව තමන්ගේ කල්ක්‍රියාවෙන් බව උතුම් බුදු බණේ කියවෙද්දී, එයම පන්සලේ බණමඩුවේ සාධුකාර දී කමටහන් කරන රදල පැලැන්තියම පොදු සමාජයේදී අඩුකුල යයි සැලකූ පාර්ශව තලා දැම්මේ කෙසේද යන්න ඒ ජීවිත තුලටම එබීබලා විමසන්නට මහින්ද ප්‍රසාද් නියමාකාර අවස්ථාවක් ලබාදී ඇත.

දයාබර සර් වෙත ආදරයෙන් ....

“සර් සර්...දන්නවද වැඩක්...සසිනි යාළුයිලු නිශාන් එක්ක...“

පන්තියට ගොඩවෙද්දිම උණුසුම් ප්‍රවෘත්තියක් කියන්න වගේ දුවගෙන ඇවිත් කේලමක් කිව්වේ ශාලිකා. එහෙම කියලා මොකුත් නොදන්නවා වගේ ගිහින් පන්තියෙන් වාඩිවුණා. පන්තියේ තිබුණ මහ සද්දේ මම ඇතුල් වෙනවත් එක්කම අඩුවෙලා නැතිමවෙලා ගියා. ඒත් පන්තියට ගොඩවෙද්දිම කණට ගොඩවෙලා හිතට මහා යගදාවකින් පහර දීපු ප්‍රවෘත්තිය නිසා පන්තියට ගොඩවුණාද කියලවත් මතකයක් තිබුණේ නෑ. 

   සසිනි,...පුදුම කෙල්ලෙක්..තමන්ගේ පාඩුවේ වැඩකරගෙන හිටපු පන්තියේ එකම කෙල්ල..අනිත් අයගේ කතාවලට සම්බන්ධ වෙන්නේ නැතුව තමන්ගේ වැඩ බොහොම උනන්දුවෙන් කරගෙන හිටියා. සසිනි ගණන් වලට බොහොම දක්ෂයි. ඒ නිසාම පන්තිය පටන් ගත්තු දවසේ ඉඳලම සසිනි කියන නම මගේ කටින් දස දහස් වාරයක් පිටවෙලා ඇති..සසිනි ගෙදර වැඩ කලාද?...සසිනි හදපු ගණන ටිකක් දෙන්න...සසිනි මේක මෙහෙම නෙවෙයි මෙහෙම හැදුවම වැඩිය ලේසියි...සසිනි බොහොම හොඳයි දරුවෝ... මේ වගේ සසිනිගේ නම නිතරම මුවට හුරුවෙලා තිබුණා.

කජු කිරි කොල්ලන්ගේ සිනමාවේ තුන්වෙනි දිගහැරුම..ලඟදීම

මේ අපේ රටේ දේශීය සිනමා කර්මාන්තයට ටිකක් විතර හොඳ කාලයක්, පලමුවෙනි වතාවට දෙමල චිත්‍රපටයක් ලංකාවේ ප්‍රධාන සිනමා උළෙලකදී හොඳම චිත්‍රපටයට හිමි සම්මානය ඇතුලු ප්‍රබල සම්මාන කීපයක් උරුම කරගන්නවා, ඒ අශෝක හඳගමගේ “ඉනියවන්“. දන්න තරමින් හඳයාවත් හිතන්න නැතුව ඇති දෙමල සිනමා පටයකට එහෙම තැනක් ලැබෙයි කියලා 83 න් පස්සේ. ඒ වගේම තමයි ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි කියන රසිකයාගේ හදගැස්මට තට්ටුකරන නිර්මාණකරුවා දඬුබස්නාමානය, අකාල සන්ධ්‍යා, ගරිල්ලා මාර්කටින් වලටත් එහා ගියපු ආධ්‍යාත්මික ආදරයකට කරන ආමන්ත්‍රණයක් පරිද්දෙන් නිර්මාණය කරපු “සමනල සංධ්වනිය“ චිත්‍රපටයත් ඉතාමත් රසික ප්‍රතිචාර මධ්‍යයේ තිරගත වනවා. ඒ අතරේ අපේ ඉසව්වෙන් මීට ටික කාලෙකට කලින් විස්තර කියපු කජු කිරි කොල්ලන් රංචුව ආයෙත් වෙනස් විදියයේ නිර්මාණයක් කරලා එය ප්‍රසිද්ධ කිරීමට බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නවා. ආධුනික සිනමා කරුවන් විදියට ක්ෂේත්‍රයට අඩිය තියන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න උන් ටික තමයි “නැව් ටෝක්ස්“ කියන කෙටි විනෝදාත්මක මෙන්ම නිර්මාණශීලී චිත්‍රපට මාලාව නිර්මාණය කල කණ්ඩායම. මේ කජුකිරි කොල්ලන්ගේ සිනමාව ගැන කලින් ලියපු ලිපිය නිසා ඒ කණ්ඩායම විශේෂයෙන් හඳුනගන්න ලැබූණා. ඒ අතරින් සචිත්‍ර යෂ්මින්ද ඉදිරි කටයුතු ගැන මාව දැනුවත් කලා.

සංකලනී - 5 වැනි කොටස

පසුගිය කොටස්  1  2  3  4

කෙල්ලෙක්ගේ හිතට ආදරේ දැනුනම ඒකට ප්‍රතිචාර දක්වනවටත් වඩා හිතට තරහා දුක දැනුනම ප්‍රතිචාර දක්වන විදිය බොහොම ප්‍රබලයි. වෙන මොනදේකට හිත හදාගන්න බැරිවුනත් කෙල්ලෙක්ට තරහ පිටකරන්නනම් ක්‍රම ගණනාවක් හරි අපූරුවට හදාගන්නවා. සංකලනිත් කලේ ඒකම තමයි. වැරදිලාවත් ඔලුව උස්සලා බණ මඩුවේ තමන්ට පේන මානේ හිටපු මිතුල දිහා බැලුවේ නෑ. මිතුලගේ හිතට වදදීපු කාරණත් ඒකම තමයි. මිතුල වැරදිලාවත් බණමඩුවේ පිරිත් දිහා නොබලා සංකලනී දිහාම බලාගෙන හිටියා, බණ මඩුවේ ඒ වෙනකොට හිටපු මහා සෙනග අතරේ හිටපු කීපදෙනෙක්ටම මිතුලගේ මේ බැලිල්ල සලකුණු වෙලා තිබුණා. 

“මේ.උඹ ඔය කන්න වෙගේ බලන් හිටියට ඕකි බලන්නේ නෑ බං..පේනවනේ මූණේ තියන තරහා...“

ඕෂධ සංකලනිව හොඳට අධ්‍යයනය කරලා වගේ කිව්වා. ඒ කතාව ඇත්ත කියලා මිතුලට තේරුණා.

“ඒ වගේ තමයි බං...“

කාලේ ගෙවිලා ගියේ බොහොම හිමින්. ඒත් මිතුලගේ හිතේ බලාපොරොත්තු ටිකින් ටික කඩාගෙන වැටුණා.මිතුලගේ හිතේ සංකලනී ගැන ආදරයක් වගේ හැඟීමක් ඇතිවෙද්දි සංකලනී ගොඩක් දුරට ගිහින්.

සංකලනී - 4 වැනි කොටස

පසුගිය කොටස් 1 2 3 

ඉඟුරු කෑලි කැපිලා යන ඉක්මණට හිතේ සතුට පිරිලා යන නිසාද කොහෙද සංකලනිගේ මූණේ ලස්සන හිනාවක් ඇඳිලා තිබුණා. ඒත් එදා තමන්ගේ අතින් බාල්දිය පෙරලෙද්දි මේ හිනාව තිබුණේ නෑ නේද කියලා මිතුලට මතක් වුණා. ඒ සිද්ධිය මතක් වෙද්දිත් මිතුලගේ ඇඟට හීන් දාඩිය දානවා. කොහොමවුනත් මේ වෙලාවේ ඒක මතක් කරලා හිත නරක් කරගන්න මිතුලට කැමැත්තක් තිබුණේ නෑ. මිතුල දන්ගෙට ඇතුල් වෙලා බුලත් පුවක් තියලා තිබුණ මේසේ ලඟට ගියා ඕෂධ එක්ක

   සංකලනිගේ ලඟ හිටපු ගමේ ගෑණු ලමයෙක් මිතුලගේ දිහා බලලා හිනාවුනා. ඒත් සංකලනී දැක්කේ නෑ, බැලුවෙත් නෑ. 

“මචං වාතාවරණය එච්චරම නරක නෑ..උඹ ස්ථානගත වෙලා පොඩ්ඩක් බලාගනින් ඒ පැත්ත“

සංකලනී - 3 වැනි කොටස

සංකලනී පසුගිය කොටස්   1  2 

- මිතුල ඇඟිලි ගැණ ගැන හිටියේ කඨිනේ දවසට අදාල පැය ගාණ එනකම්. හරියට වැඩක් කරගන්නෙත් නැතුව පිස්සු නටපු නිසා එදා නිවාඩු දාලා කඨිනේ වැඩවලට උදව් කරන්න පන්සලට ගියා. කොහොමත් මිතුල යාළුවෝ එක්ක එකතුවෙලා වැඩ කරද්දි මරුමුස් වැඩ කරනකොට වගේම බොහොම කැපවීමෙන් වැඩකරනවා කියලා ගමම දන්නවා. ඒ හොඳනම නැතිවෙන්නේ කරන අවලම් වැඩනිසාම තමයි. 

   ගමේ පන්සලේ කඨිනේ කියන්නේ ගමේ උදවියට බොහොම වැඩ රාජකාරි පැවරෙන දවසක්. වස් කාලේ ඉවරකරන්න පිරිත් එහෙම කියලා පහුවෙනිදා උදේ දානෙන් ඉවරවෙන කඨිනේ වැඩවලට ගමේ මිනිස්සු බොහොම කැමැත්තෙන් දායක වෙනවා. ධම්මවංශ ලොකුහාමුදුරුවොත් එක්ක හොඳ නොහොඳකම් තියන හැමෝම වැඩවලට උදව්කරනවා, මොකද ගමේ පන්සලේ වැඩේ නිසා. වෙනදට එලි පහලියට බහින්නේ නැතුව ගමේ කොල්ලන්ගේ ඇස්වලින් වහන් වෙලා හිටපු සංකලනිත් ඇස්වලට අහුවුණේ කඨිනේ වැඩවලට ආපු නිසා.

සංකලනී - 2 වැනි කොටස

පලමුවෙනි කොටස

මිතුලට ඊට පස්සේ මොනවද උනේ කියලා මතකයක් තිබුණේ නෑ. පංසල් වත්තේ හිටපු ගමේ උදවිය බොහෝ දෙනෙක් තමන්ට බැන්නා කියලා මතකයි. ඒ වගේම තාරුකා එක්ක හිටපු යාළුවෝ කීපදෙනෙක් සංකී..සංකී කියාගෙන දුවලා තාරුකාගේ හිත හදලා අඬන එක නවත්තගෙන ගෙදර එක්කගෙන යනවා දැක්කා. තමන්ගේ යාළුවෝ ටිකත් තුෂ්නිම්භූත වෙලා ඉන්නවා මිතුල දැක්කා. කොහොමහරි ඒ වෙලාවේ තමන් අපවාද වලින් බේරගන්න ඉදිරිපත්වුනේ පොඩි හාමුදුරුවෝ කියලත් මිතුලට මතකයි. ඊට පස්සේ වැඩක් කරන්න තරම් මානසිකත්වයක් නොතිබුණ නිසා මිතුල ගෙදර ඇවිත් නිදාගත්තා. තමන් වැරැද්දක් කරන්න හිතාගෙන නොකරපු දෙයක් නිසා මිතුලට සෑහෙන්න හිතට අමාරුයි. වැඩියත්ම ඒ කෙල්ල දැකපු වෙලාවේ ඉඳන් හිතට දැනුන දේවල් දැන් අකමැත්තෙන් වුනත් අතුගාලා දාන්න වෙන නිසා.

    හවස් වරුවේ මිතුල ගෙදර ගේට්ටුවෙන් පාර දිහා බලාගෙන කල්පනාවක ඉන්න ගමන් ගමේ මිතුලගේ වයසෙම ගෑණු ළමයෙක් පාරේ යනවා. මිතුල දැකලා පාර මාරුවෙලා මිතුලගේ පැත්තට ආවා. පොඩි කාලේ ඉඳලම ගමේ ඉස්කෝලෙත් මිතුල එක්ක ඉගනගත්ත ඒ වගේම ගමේ ළමා සමිතිවල මිතුල එක්ක එකට වැඩ කරපු කෙල්ලෙක් නිසා ඒ කෙල්ල මිතුල ගැන හොඳට දන්නවා.

“මිතුල මොකද මේ දැන් පොඩි කෙල්ලන්ට බාල්දි පෙරලන්නේ?“

සංකලනී - පලමු කොටස

පාන්දර ඉර එලිය සෑහෙන්න සැරට කාමරේ ජනේලෙන් ඇතුලට එනවා. ඉරිදා කියලා ඉර නිවාඩු ගන්න එකක්ද, කිසිම ඉස්පාසුවක් නැතිව උදේ හයේ විතර ඉඳගෙන හවස හයවෙනකම් තුන්සිය හැටපස් දවසෙම වැඩ කරන ඉර ඉරිදට නිවාඩු ගත්තනම් හොඳයි කියලා හිතෙන අය අතරේ ඉන්න එක්තරා කොල්ලෙක් කාමරේ ඇඳේ පෙරලි පෙරලි නිදි. කොට්ටෙන් මූණත් වහගෙන නිදි, නැගිටින්න කිසිම වුවමනාවක් නෑ වගේ. ගැටළුවක් නෑ..මොකද ඉරිදා දවස නිසා.

“චූටි පුතා....චූටි පුතා....නැගිටින්නේ නැද්ද...දැන් අටහමාරටත් ලඟයි....හා හා නැගිටිනවා දැන්...“

අම්මගේ සද්දෙට චූටි පුතාගේ එක කණක් විතරක් ලාවට හෙලවුණා. ඒත් ඇඟේ අනිත් කොටස් සැපසේ නින්දේ. අම්මා ඊළඟට කාමරේ ඇඳ ලඟටම ඇවිත් දෙවනි සහ අවසන් නිවේදනය නිකුත් කලා.

“චූටි පුතා...නැගිටිනවා දැන්....අද මොකක්ද වැඩක් තියනවා කිව්වා නේද අටට....පොඩි හාමුදුරුවන්ට පොරොන්දු උනා නේද අද මොකක්ද කොරන්න එනවා කියලා...දැනටමත් අටහමාරයි...“

පන්සලේ භූත ගුහාවේ යකාට වුණු අකරතැබ්බ

ලියන්න යන්නේ අද අපේ අහල පහල වුණ සිද්ධියක්. අහල පහල දේවල් ලියන්න ගියාට මොකද දැන් සෑහෙන්න අවදානමක් තියනවා ඒකෙත්. මොකද පොඩ්ඩක් හරි ගැස්සුණෙත් ගමට බැහැලා ඉවරයි. ඒක තේරුණේ පහුගිය දවසක ගමට බැස්සම ගමේ ගොඩක් අය මගේ බ්ලොග් රාජයා පුරුද්දක් වශයෙන් කියවන බව. 

   වැඩිය ඕන නෑ ගිය සතියේ හංදියේ කඩේට ගියපු වෙලාවේ කඩේ අංකල් කාරයා කියනවා.."අහා පුතා...ඔයා අර ඉන්ටර්නෙට් එකට ලියන ඒවා හරි ෂෝක්නේ..මම කියෙව්වා අර මැජික් කරන සිද්ධිය ( ප්‍රශ්න තුනක් අසා හිතේ රහස් එලියට ගන්නා අපූරු ක්‍රමය)  ඒක මරුනේ..කව්ද අප්පා ඒ යාළුවා..ඒ විතරක්නම් මදැයි තව ගමේ ඉන්න ආන්ටි කෙනෙක් කියනවා හංඳියෙදි මුණගැහිලා...පුතා අර ඉන්ටර්නෙට් එකේ ලියන ආටිකල් අපේ දුව කියවනවා..මටත් පෙන්නුවා පහුගිය දවසක..හොඳට ලියනවනේ පුතා..අර දයාසිරිගේ ලිපිය (දයාබර දයාසිරි එන්න මල් පිපීදැයි බලන්න) බොහොම හොඳයි..

 
ඔන්න ඕක නිසා ගමේ ඒවා ලියන්න වෙන්නේ පරිස්සමින් තමයි.. කොහොම වුනත් මේ සිද්ධිය වෙන්නේ අපේ අහල පහල පන්සලක. ගමේ නව යොවුන් තරුණයේ ටික පොසොන් වලට පන්සලේ භූත ගුහාවක් හදන්න සූදානම් කලාලු. දන්නවනේ භූත ගුහාවක් කියන්නේ ගුහාවක් හදලා ඇතුලේ හොල්මන් කරන්න කට්ටිය සෙට් කරන එක. ඉතින් වැඩේ නැගලා යනවා. මීටර් තුන්සීයකටත් වැඩි දිග තියන ගුහාවේ ඇතුලේ එක එක හොල්මන් වැඩ තියනවා. ඇතුල් වෙද්දිම නයෙක් ඇස් දෙක  රතුපාට පත්තු වෙන. ඊළඟට සොහොන් පිට්ටෙනියක්..මල මිනී නැගිටලා එනවා මස් හැලි හැලි..ඔය වගේ ගොඩක් ඒවා අස්සේ ඇතුලේ ශබ්ද ප්‍රයෝග එහෙමත් දාලා බොහොම බය ඇතිවෙන විදියට හදලා තිබුණා.

ප්‍රශ්න තුනක් අසා හිතේ රහස් එළියට ගන්නා අපූරුම ක්‍රමය

මේක මගේ මිත්‍රයෙක් කරපු වැඩක්. ඒක නිසා එතුමාට උපහාර වශයෙන් මේක ඉදිරිපත් කරන්න කැමතියි. සිද්ධිය වුණේ මීට අවුරුද්දකට විතර කලින්. අගනගරේ සුප්‍රසිද්ධ හෝටලයක තිබුණ සාදයක් ඉවරවෙලා සාදෙට ආපු ඇත්තෝ ආගිය තොරතුරු කතා කරමින් ඉන්නවා. එතන තිබුණේ බොහොම උද්යෝගයෙන් අඩු පාළු ස්වභාවයක්. මගේ මිත්‍රයට මේ පාළුව කියන දේ පාඩුවේ තියෙන්න ඉන්න බැරි පුද්ගලයෙක්. මිනිහත් මේ සාදේ ආරාධිතයෙක් විදියට ඇවිත් හිටියා. 

   ඔහොම ඉඳලා ඉඳලා මේ අප්‍රිය පාළුව තව දුරටත් විඳගන්න බැරිවෙච්ච මගේ මිත්‍රයා නැගිටලා කට්ටියගෙම අවධානය ගන්න මෙහෙම දෙයක් කලා.

"සුභ සන්ධ්‍යාවක් නෝනාවරුනි මහත්වරුනි...දැන් බොහෝ වෙලාවක් තිස්සේ නිසංකලංකව තිබුණ මේ සාදයේ මම වෙනසක් කරන්න අදහස් කලා..."

පාටියේ හිටපු එකෙක් මෙහෙම නැගිටලා බෙරිහන් දෙද්දි සේරම හොල්මන් වෙලා බලන් හිටියා. සමහරු කන බොන දේවල් පවා නවත්තලා හිටියා. ඊට පස්සේ මගේ මිත්‍රයා කියපු දේට කට්ටිය තවත් හොල්මන් වුණා.

බොස්ගේ තාවකාලික පැවිද්ද

 

බොස් ඔෆීස් එකට ආවේ ටිකක් මහන්සියෙන් වගේ. ආපු ගමන් රාජකාරී අසුනේ වාඩි වෙලා පත්තරේ කියවන්න ගත්තා. කාර්යාලයේ සහය කාර්යමණ්ඩලය බරටම වැඩ. බොස් සීරුවට පත්තරේ කියවමින් ඉන්නවා.

"අප්පට සිරි...මේ අයිසේ තමුසෙලා දැක්කද මේක"

වැඩ කර කර හිටපු ගෝලයෝ ටික සේරම බොස් දිහා උඩ ගිහින් වගේ බැලුවා. බොස් හිටියේ පුදුම වෙලා.

"මොකක්ද සර්..?"

"ඇයි අයිසේ තමුසෙලා මේ පත්තර කියවන්නේ  නැද්ද.. දැක්කේ නැද්ද අයිසේ සනත් ගුණතිලක මහණවෙලා කියලා..? තමුසෙලා මරු පොරවල්නේ අයිසේ.."

ගෝලයේ ටික සුසුම් හෙලලා හිනාවක් දාලා නිකං හිටියා.

"අයියෝ සර්...ඕක ඊයේ රෑ ටී.වී එකේ පට්ට ගහපු නිවුස් එකක් නේ..සර් දැන්ද දැක්කේ..ඒ වුණාට සර් සදාකාලිකවම මහණ වෙලා නෙවෙයිනේ...තාවකාලිකවලුනේ..."

ගෝලයෝ එච්චර ගාණකට නැතිව කිව්වා.

සොඳුරු සුකුමල අලුත් ටීචර්

සහන කාලපරිච්ඡේද (Relief Periods) සඳහා බොහෝවිට යොදවන්නේ අලුත් ගුරුවරුන්. විශේෂයෙන්ම මීට අවුරුදු කීපයකට කලින්නම් අලුත් ගුරුතුමියන්. උපාධි පත්වීම් ලබපු හෝ විද්‍යාපීඨ සුදුසුකම් ලබපු අය ඉස්කෝලෙට ආපු ගමන් දෙන කට්ට තමයි සහන කාලපරිච්ඡේද. මේ අයට බොහෝවිට ලැබෙන්නේ ප්‍රාථමික පන්ති, නමුත් ඉහල පන්ති ලැබෙන අවස්ථාත් නැත්තෙම නෑ. මේ එහෙම අවස්ථාවක වුණ දෙයක්.

  මෙහෙම අලුතෙන් පිරිමි පාසලකට ආපු බොහොම හැඩරුව ඇති, ඉඟසුඟ ගත හැකි මිටින් වන් වූ සොඳුරු ගමනකට හිමිකම් කියන සුන්දර ටීචර් කෙනෙක් 11 ශ්‍රේණියට උගන්වන්න ආවා. මුල් දවස්වල බොහොම සාමකාමීවිදියට සහන කාලපරිච්ඡේදවල කොලු ගැටව් එක්ක කටයුතු කලා. ඒත් පන්තියේ ළමයි ටික ටික ටීචර්ගේ හැඩ බලලා වැඩ නොකරද්දි තරුණ ටීචර්ටත් ටිකක් මල පැන්නා. ටීචර් කරේ ළමයින්ට සහන පීරියඩ් වලත් වැඩ දෙන එක සහ සැර වැර දාලා පාලනය දරදඬු කරපු එක. 

ලෝකේ ලොකුම වැරදි දෙක

මිතුරන් දෙදෙනෙක් අවන්හලක පොඩි කතිකාවක නිරත වෙමින් හිටියා. දෙන්නගේ මාතෘකාව වුණේ වර්තමාන ලෝකය පිළිබඳවයි. දෙදෙනාම කතාකලේ ලෝකෙට වෙලා තියන වින්නැහිය ගැනයි. කොහොමහරි කතාව බොහොම දුරදිග ගියා. විවිධ මාතෘකා යටතේ විවිධ අන්තවලට කතාව ඇදිලා ගියා.

"උඹ දන්නවද මචං ලෝකේ තියන ලොකුම වැරදි දෙක මොකක්ද කියලා?"

අනිත් මිත්‍රයා ටිකක් කල්පනා කරලා ඔළුව වනලා දන්නේ නෑ කිව්වා.

"නෑ මචං.."

හීන් හිනාවක් දාපු පලවෙනි මිත්‍රයා ආයෙත් කතා කරන්න පටන් ගත්තා.

"පලවෙනි වැරැද්ද තමයි මචං ලෝකේ මෝඩ මිනිස්සුන්ට ආයුධ දීපු එක"

අපේම කෙනෙක්ගේ වැඩක් LAYDEEZ හෙවත් ලංකාවේ කාන්තා ව්‍යවසායකයින්ගේ අනාගත දැක්ම

කළමණාකරණයේදී ව්‍යවසායකත්වය (Entrepreneurship) කියන්නේ මගේ විෂය ක්ෂේත්‍රය. එහිදී ව්‍යාපාර නිර්මාණකරණය (Venture Creation) කියන්නේ බොහොම සිත්ගන්නා සුළු විෂයක් වගේම සුවිශේෂ අංශයක්. මේ දෙකම බොහොම ප්‍රායෝගිකව දකින්න පුළුවන් වැඩක් වගේම එයට එක්කල නිර්මාණශීලීත්වය (Creativity) සමගින් වන පුංචිම පුංචි ව්‍යාපාරයක් පටන් ගන්න අපේම කෙනෙක් තීරණය කලා. ඒ අපේ හිතවත් අයේෂා දිල්හානි නංගි. හාපුරා කියලා පතිකුලයට ඇතුලත්වුණාට පස්සේ පටන්ගත් මේ ව්‍යාපාරය Laydeez කියන සන්නම් නාමය සහිතව.

  අපේම කෙනෙක් පටන් ගත්තු මේ දේ ගැන මුලින්ම මමත් දැනගත්තේ අපේ මහී නංගිගේ පුංචි උත්සහයෙන්. විශේෂයෙන්ම වර්තමානයේ සුවිශේෂ විලාසිතා බවට පත්වෙන වලලු,මාල,මුදු,කරාබු වගේම බොහොම දේවල්, වෙනස් විදියේ දේවල්, කැමති විදියේ දේවල් තමයි මේ හුරුබුහුටි ව්‍යාපාරයේ නිෂ්පාදිතය විදියට ඉදිරිපත් කරන්නේ. සුවිශේෂත්වය තමයි මේ සියලුම දේ අන්තර්ජාලය හරහා සිදුවීමයි. ඒකයි මම මේ ලිපියට ලංකාවේ කාන්තා ව්‍යවසායකයින්ගේ අනාගත දැක්ම කියලා යෙදුවේ. මොකද e-commerce හෙවත් විද්‍යුත් වාණිජ්‍යයේ e-trading සංකල්පය තාම ලංකාවේ එතරම් ප්‍රචලිත නෑ. විශේෂයෙන්ම කාන්තා ව්‍යවසායකයින් අතර.

මට අවනත නැති මගේ කැමරා නෙත් ආපු ගියපු තැන්

ඡායාරූපකරණය කියන්නේ ලෝකයේ ප්‍රචලිත් වෘත්තියක්, කලාවක් මෙන්ම හොඳ විනෝදාංශයක් ලෙසද පිළිගන්න පුළුවන්. පුද්ගලිකවම මම ඡායාරූපකරණයට ඇල්මක් දක්වන්න පටන්ගත්තේ කලාවක් ලෙස ලොව සුප්‍රකට ඡායාරූප ශිල්පීන් වගේම දේශීයව ප්‍රචලිත ඡායාරූප ශිල්පීන් විසින් ගත්තාවූ බොහොම සොඳුරු සහ ආකර්ශණීය ඡායාරූප දැකීමෙන් පසුවයි. විනෝදාංශයක් වශයෙන්ම මමත් වසර තුනක් හතරක් තිස්සේ ඡායාරූපකරණය සිදුකරමින් ඉන්නවා. විධිමත් පුහුණුවක් හෝ තාක්ෂණික දැනුමක් නැතිවුනත් මම මට පුළුවන් උපරිමෙන් ඇත්තම කිව්වොත් දන්න විදියට ඡායාරූපකරණයේ නිරත වෙනවා. බොහොම දුප්පත් විදියට මගේ ජංගම දුරකතනයේ කැමරාව ආධාරයෙන් තමයි ඡායාරූප ගැනීම සිදුකරන්නේ.

   Sony Ericsson Xperia Mini Pro වර්ගයේ ජංගම දුරකතනයකින් 5mp තරම්වන කැමරාවකින් ගත්තු ඡායාරුප බොහෝ ගණනක එකතුවක් මගේ ලඟ දැන් එකතුවෙලා තියනවා. ඒ අතරින් තෝරගත්තු මගේ හිත ගත් ඡායාරූප කිහිපයක් මම මෙලෙසින් ඉදිරිපත් කරන්න හිතුනා. ඡායාරූපය පමණක්ම නැතිව එයට වස්තු බීජය වුණ කරුණුත් දක්වන්න අමතක කලේ නෑ. (ඡායාරූප විශාල කරලා බලන්න ඒ මත ක්ලික් කරන්න)

වැලිවේරිය, රූකාන්ත,චන්ද්‍රලේඛා සහ තවත් කතා

මාධ්‍ය තුල තිබූ සිරස්තලයකට එක්වරම අවධානය යොමුවිය.“වැලිවේරිය පුදුමාතලන් වූ හැටි“..මෙය ජීවිතයට අප අත්විඳින්නට බලාපොරොත්තු නොවූ සිරස්තරලයක් විය. අප බලාපොරොත්තු වූයේ අපේ ඇස් පියවෙන්නට පෙර “ශ්‍රී ලංකාව සංවර්ධිත රටවල් අතරට එක්වේ“, “ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය සිංගප්පූරුවද ඉක්මවයි“, “සියලු ජාතීන් එක්ව කටයුතු කරන සුන්දර රටකට ලංකාව ආදර්ශයක්“ වැනි සිරස්තලය. නමුත් වාසනාව මෙන්ම අවාසනාවද රජකරන කල්පයකට අප ඇතුලත්ව තිබේ. අපි වරක් සුනාමියෙන් පසු ලංකාව හැදෙයි කියා සිතුවෙමු, එයින් යමක් සිදුනොවූ තැන අප 2009 යුධ ජයග්‍රහණයෙන් පසු  ලංකාව හැදෙයි කියා සිතුවෙමු. නමුත් ඒ සියල්ල විසිරී බොඳව යන බව පෙනෙන්නට ඇත.

   රූකාන්ත, චන්ද්‍රලේඛා සහ වැලිවේරිය සම්බන්ධවන්නේ කෙසේද. රූකාන්ත සහ චන්ද්‍රලේඛාට නීතිමය බැඳිමකින් සම්බන්ධයක් ඇතත් පෙනෙන ආකාරයට වැලිවේරියට ඔවුන්ගේ ඇති සම්බන්ධතාවය ඔවුන් ජීවත්වන රටේ එක්තරා ප්‍රදේශයක් වීම හෝ ඇතැම්විට වැලිවේරියේ ප්‍රසංග වලට ඔවුන් සහභාගීවීම විය හැක. නමුත් එතනට එහා ගිය යමක් ගැඹුරින් සිතා බැලූකල්හි දක්නට පුළුවන්ය. නමුත් එය අවාසනාව කේන්ද්‍ර කරගත් සිදුවීම් මාලාවක තවත් සිදුවීම් දෙකක් පමණක් ලෙස මෙරට රජ්‍ය, ආරක්ෂක අංශ මෙන්ම ජනතාවද සැලකීය කරුමයකි.

Ex-Alien විප්ලවීය හැඩගැස්ම සහ ගීතයකින් ඔබ්බට

ලිපියේ ශීර්ෂය දුටු විටම එහි එක් වදනකින් ඔබ මේ ලිපියට පාදක වන වස්තූ බීිජය හොඳාකාරවම දන්නවා ඇත. අන්තර්ජාලය තුල සමාජ ජාල හෝ වෙනත් සිංහල බ්ලොග් අඩවි පරිශීලනය කරන්නෙක් නම් ඔබ වඩාත් හොඳින් මෙය ගැන දන්නවා ඇත. මේධානි දේශප්‍රිය නම් කඳුරට වයස අවුරුදු 15 ක තරම් කුඩා පාසල් දැරියක් ගායනා කරන මේ Ex-Alien ගීතය අඩංගු වීඩියෝව තරම් වීඩියෝවක් මෑත කාලයේ ලංකාවෙන් Youtube වෙත එක්නොවුණ බවනම් සහතිකය. එසේම ඒ තරම් විවේචන සංඛ්‍යාවක් එල්ල වූ  ගීතයක් මෑත කාලීනව දක්නට නොලැබුණි. මෙම ගීතයට එවැනි ප්‍රතිචාර ලැබීමට හේතු ගණනාවක් විය.

දයාබර දයාසිරි..එන්න මල් පිපීදැයි බලන්න..

දයාසිරි මතුවූයේ පඬුවස්නුවරින්ය. ලංකා ඉතිහාසයේ සුවශේෂී මතක සටහන් රැඳි තැනකි. දයාසිරි අද මැදමුලනට පය තැබුවේය. එය වර්තමානයේ ලංකාවේ ඉතිහාසය ලියන තැන බවට පත්කරගෙන ඇත. දයාසිරි 97 පළාත් පාලන මැතිවරණයෙන් පඬුවස්නුවර ප්‍රාදේශීය සභාවේ වැඩිම මනාප ලබාගත්විට  චන්ද්‍රිකා මැඩම් වැඩි මනාපය නොසලකා වැඩි හිතවතාට තැන ලබාදුන්හ. දයාසිරිගේ හිත බිඳුනේ එතනින්ය.

එදා දයාසිරි එජාප යට ගොස් පාර්ලිමේන්තුවට ඇතුල්විය. දයාසිරිගේ කාර්යශූරත්වය සහ කථිකත්වය මෙන්ම මහජන ආකර්ශණය නිසාවෙන් දයාසිරිට ඉක්මණටම එජාපයේ ඉහලට යන්නට ලැබුණි. 2002 මැතිවරණයේදී කුරුණෑගල ගිය රනිල් දයාසිරි ඉහලින්ම ඔසවා තැබුවේය. කොහොම වුනත් දයාසිරි ඉහලින්ම වැජඹෙන්නට වූයේ පාර්ලිමේන්තුව තුල සහ මැතිවරණ අතරතුරය. දයාසිරි කුරුණෑගලින් පසුව එජාපයේ ප්‍රබලයා විය.

අපේ සිනමාවට කජු කිරි කොල්ලන්ගෙන් පවා ගතයුතු යමක් ඇත

සිනමාව යනු විශ්වීය මාතෘකාවක්, ලෝකයේ සිනමා සම්ප්‍රදායන් අනන්තවත් බිහිවී ඇත අතර ඇතිවීමටද නියමිතය. බොහෝ සම්ප්‍රදායන් වලින් නවපරපුරට ගතයුතු බොහෝ දේ ඉතිරිකර ඇත. ඉන්දියානු සිනමාව භූගෝලිය වපසරියක් තුල බිහිව ලෝකයට එන්නත් කල සිනමාවක් ලෙස ඉහලින්ම වැජඹුන අතර අද එය ලොව සුපිරිම වාණිජ චිත්‍රපට කර්මාන්තයක් බවට පත්ව ඇත. බටහිර සිනමාව අදවන විට වාණිජ සිනමාවක් මෙන්ම, නිර්මාණශීලී සහ නවතාවයක් සහිත පර්යේෂණ නිර්මාණ දක්වා පුළුල්ව පැතිරී ඇත. දැන් විමසිය යුත්තේ අපේ ලාංකේය සිනමාව ඇත්තේ කොතනද යන්නයි.

  

    දශක කීපයකට පෙරාතුව අපේ සිනමාව ඉතා ඉහල ජනප්‍රසාදයක් සහිත සිනමාවක්ව තිබූ අතර චිත්‍රපට ශාලා  ඉහල ලාභ ලැබූ අතර සිනමාව කර්මාන්තයක් ලෙස ඉහල තලයක රැඳිණි. වාණිජ මෙන්ම සම්භාව්‍ය නිර්මාණ බිහිකරන සිනමාවක සිට අද වැටී ඇති කසිකබල් සිනමා කර්මාන්තයක් දක්වා අපේ සිනමාව පැමිණියේ කෙසේද. අද වනවිට වසරකට බිහිකරන නිර්මාණවලින් අත බහුතරයක් අමු ඉන්දියානු පිටපත්ය. වෙනසකට ඇත්තේ භාෂාව සිංහලවීම සහ රඟපාන්නට බැරි ලංකාවේ නළුවන් සහ හරියකට නටාගන්නවත් බැරි වංගෙඩි නිලියන් ඒවායේ රඟපානවා වගේ යමක් කිරීම පමණි. එසේත් නැත්නම් ඉතිහාසය සිද්ධි හෝ රජ පෙලපතක් අල්ලාගෙන පට්ටා ගසයි, දේශපාලනික තල්ලුවකින් පාසල්වලටද නිර්දේශ කිරීම තුලින් සහ තඩි ප්‍රචාරණ ක්‍රමවේද තුලින් යන්තම් වියදම් කල ගාන ශේප් කරගනිති. එයිනුත් එහා ගියවිට පශ්චාත් යුධ නිර්මාණ ලෙස කොටි ත්‍රස්තවාදීන් පතුරු ගසා හීන් ආතල් එකක් ලබා දේ. එයට රාජ්‍ය අනුග්‍රහයද නොමදව ලැබෙන නිසා චිත්‍රපටයට වැයකල මුදලම නොලැබුණත් ඊට වඩා වරප්‍රසාද ලැබීමට හැකිය.

"හුරුකමක්ද සසරේ" ගීතය ලියවුණු හැටි

කැම්පස් එකේ ගල්බැම්ම උඩ වාඩි වෙලා හවස්වරුවේ ජංගම දුරකතනයේ අතට අරගෙන ගේම් එකක් ගහමින් හිටියේ ඒ මොහොතේ කරන්න වෙන යමක් නොතිබුණු නිසා. ඉර හැංෙඟන්න යන බ්‍රවුන්ස් කඳුවැටිය පැත්තෙන් එන මුහුදු හුලං පාරට සීතල කරන ගත හිතට ගෙන්නේ අමුතුම සුවයක්. සිතිවිලි වලින් හිත පේවෙන වෙලාවක්.

"උඹ මොකද ඔතනට වෙලා අල හාරනවද?"

හිතවත් මිත්‍රයා ශානක දසනායක පිටට තට්ටුවක් දාලා ලඟින් වාඩිවුණා. ජේෂ්ඨ සහෝදරයෙක් වුනත් දන්න කාලේ ඉඳන් මචං කියලා කියනවා මිසක් අයියා මල්ලි හෝ සහෝදරයා අපි අතර කියවුනේ නෑ.

"නෑ බං..කරන්න දෙයක් නෑ දැන්..ගෙදර යන්නත් කම්මැලියි..වාඩියක් දාලා හිටියා.."

ශානකයා හැඟීමකින් තොරව ඈතින් පේන සයුරු මායිම දිහා බලන් හිටියා. හරියට භාවනාවක් කරනවා වගේ. සරසවි පිවිසුම් දොරට ඔබ්බෙන් ඉහත්තාවේ පේන් උපකුලපති නිලනිවහන සහ සරසවි ගිමන්හලට ඔබ්බෙන් ඉර බැහැලා යන හැටි බලන්න අපූරුයි. ඒත් ශානකයගේ මූණේ තිබුණේ කණගාටුවක්.

හීනේ කළුවර වෙන්න කලින් ඉක්මණට සනීප වෙයං ශෂී..

බ්ලොග් ලියන සහෘදයෝ ඇතමෙක් මේ ඡායාරූපය දැක්කම කව්ද කියලා අඳුනනවා ඇති. එහෙම අඳුනගන්න බැරි අය ඇතැම් විට නමින් දන්නවා ඇති. මේ කළුවර හීනය බ්ලොග් අඩවිය රචනා කරන ශෂී එදිරිසිංහ සහෝදරිය. බොහොම සංවේදී විදියට නිර්මාණකරනයේ යෙදෙන්න වගේම හැමෝගෙම හිත් දිනාගෙන සුහදව කටයුතු කරන්න දන්න හිතවතියක්. ඒ වගේම බ්ලොග් අවකාශයේ බොහෝ කටයුතු වලදි එකතුවෙන මුණ ගැහෙන චරිතයක්. මීට දින කීපයකට කලින් සිදුවෙච්ච හදිසි අනතුරක් නිසා ඇය මේ වනවිට ඉන්නේ රෝගී තත්වයෙන්. එක් පාදයකට වෙච්ච අනතුරක් නිසා ඇවිදීමට පවා නොහැකිව රෝගී සයනයට වෙලා කාලය ගතකරන්නට ඇයට සිදුවෙලා. ඉතිං ආරෝග්‍ය පරම ලාභය බව හොඳින් දන්නා අපි හැමෝම මේ වගේ අවස්ථාවකදි බොහොම අසරණ වෙන එක සාමාන්‍යයි.

දෑවැදි මල්ල සියතින්ම වියන යුවතිය

ඇය මට මුණ ගැසෙන්නේ ගාල්ල නගරයට නුදුරු අවන්හලකදීය. ඒ සිය ජීවිතය ගැන මා දැනගන්නට රිසි වූ සියල්ල මා හට පැවසීම උදෙසා පමණක්ය. ඇය රැකියාව කලේ ගාල්ලට නුදුරු කර්මාන්ත පුරයක පිහිට කම්හල් ගොන්නේ එක් කම්හලකය. ඇයගේ රැකියාව වායුසමනය කල කාර්යාලයක සැප පුටුවක් මත හිඳ සුරතල් ඇඟිලි තුඩින් කරන යමක් නොවීය. දහඩිය පෙරාගෙන පිට කොන්දේ වේදනාව ඉවසාගෙන යන්ත්‍රයක් සමග ඔට්ටු වෙමින් ඇය පාවහන් මසන්නීය. ඒ සමගින් ඇය ජීවිත කඩතුරාවද සෙමෙන් මසන්නීය.

"නංගිගේ ගම්පලාත කොහේද...ඇයි මෙහෙට ඇවිත් මෙහෙම රස්සාවක් කරන්න ගත්තේ"

මගේ පැණයට ඇය පිලිතුරු දුන්නේ දිගු හුස්මක්ද ගෙනය. ඒ සුසුම් පොද ඇගේ ආවර්ජනයට උත්තේජනයක් සැපයුවාද නැතිනම් සිතේ ද්වාරය විවර කිරීමට උත්සුක වුවාද මම නොදන්නෙමි.

ජීවිතයක් බේරා ගන්නට දයාබර ඉල්ලීමක්

රත්නපුර ලෙල්ලුපිටය පතුල්පානේ ජීවත්වෙන දමිඳු තත්සර ජයවර්ධන පුංචි පුතාට තාමත් අවුරුදු 13. ඉගනගන්න බොහොම දක්ෂයෙක්, සීවලී විද්‍යාලයේ 8 ශ්‍රේණියේ ඉංග්‍රීසි මාධ්‍ය පංතියේ බොහොම කැපී පෙනෙන චරිතයක්. ඒත් කවුරුවත් නොහිතපු විදියට දමිඳු තත්සර පුතා ලෙඩ ඇඳට වැටුනේ කාටවත් දරාගන්න පුළුවන් විදියට නෙවෙයි. දමිඳු පුතා දවස පතා බොහෝ වේදනාවක් වින්දා. අවසානයේ වෛද්‍යවරුන්ගේ නිගමනය වුනේ දමිඳු පුතා දරුණු ගනයේ අස්ථි රෝගයකින් පෙලෙන බවයි.

දුමිඳු පුතාගේ අම්මා පාසල් ගුරුවරියක්, ඇගේ නම මල්කාන්ති. තාත්තට තවම ස්ථිර රැකියාවක් නෑ. වැඩිමහල් අක්කලා දෙන්නම විශ්වවිද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ලබන බොහොම අමාරුවෙන් ඉගනගත්තු දරුවන්. ඔවුන් හැමෝටම දුමිඳු පුතාගේ මේ රෝගී තත්වය නිසා අසරණවෙලා. මේ ජූලි 20 වැනිදාට පෙර සිංගප්පූරුවේ මවුන්ට් එලිසබෙත් රෝහලේදී රුපියල් ලක්ෂ 90 ක වියදමකින් සැත්කමක් කරන්න වෙලා.

හෘද සාක්ෂියක් ඇත්තෙකුගේ අනාගත ආමන්ත්‍රණය

එක්තරා රාජ්‍යයක දේශපාලන සිරකරුවෙක්ව සිටි සිවිල් සංවිධාන නායකයෙක් එල්ලා මරා දැමීමට නියෝගය ලැබුණි. එම නියෝගය ක්‍රියාත්මක කිරීමට පෙරාතුව ගෞරවාන්විතව විශේෂ ප්‍රකාශයක් කිරීමට අවශ්‍ය බව සිරකරුවා පැවසූ අතර එයට ඉඩ ලැබුණි. සිරගෙදර තුල දැඩි ආරක්ෂාව යටතේ නිලධාරියෙක් විසින් එම ප්‍රකාශය සටහන් කරගැනීමක් පමණක් එහිදී සිදුවූ නමුත් දේශපාලන සිරකරුවා දැඩි ආත්ම විශ්වාසයකින් යුතුව සහ හැඟීම්බරව එම ප්‍රකාශය සිදු කළේය. මෙයින් මතු දිගහැරෙන්නේ ඒ නොවටිනා එහෙත් වටිනා ප්‍රකාශයයි. 

"මා එල්ලා මරා දැමීමට තීරණය කර ඇති අතර මම ඒ තීරණය ගැන කිසි විටක පුදුම නොවන්නෙමි..... මන්ද මෙවන් රාජ්‍යයක් තුල අප වැන ක්‍රියාකාරී හෘද සාක්ෂියක් ඇත්තන්ට හෘද සාක්ෂියක් නොමැත්තන් විසින් ලබාදෙන ඉහලම සත්කාරය මෙය බව මා පෙර සිටම දැන සිටි බැවිනි.... .. මා සතුව ඇති එකම විමතියට කරුණනම් මෙය සති හෝ මාස කීපයක් පසුවීම පමණි. 

බෞද්ධයාගේ ඔලුවට හෙලූ “වෙසක් නීතීයේ“ කුළුගෙඩි පහර

බුද්ධ දර්ශනය ලොව අනෙක් ආගමික දර්ශනයන්ගෙන් වෙනස් වෙන්නා වූ ප්‍රධානතම කාරණය වන්නේ එහි ඇති ආගමික නිදහස යන සංකල්පයයි. ඇදහීමේ නිදහස,චින්තන නිදහස මෙන්ම විමර්ශණ නිදහස නිසාවෙන් බුදුදහම විනාශවූවා යයි කෙනෙක් තර්ක කරනවානම් එහිම ප්‍රතිතර්කය දෙස බැලූ කල්හි යෝජක පාර්ශවයේ තර්කය බිඳී යන ආකාරයට තර්ක ඇත්තේ එහි දර්ශනය යන සංකල්පය ආරක්ෂාවී ඇත්තේත් අන්‍යාගමිකයන් පවා නිදහසේ නීතිමය බැඳීම් වලින් හෝ මූල්‍යමය බැඳීම්,පොරොන්දු ලේඛන වලින් තොරවම බෞද්ධ දර්ශනය හැදෑරීම සහ ඇදහීම සිදුකරන බැවිනි. “ඒහි පස්සිකෝ“ යන වදනින් “එන්න අධ්‍යයනය කරන්න“ යන්න විවෘත ආරාධනාවකි.

සුරූපී නිවේදිකාව සහ කැරලිකාර කණ්ඩායම

සුරූපී රූපවාහිනී පුවත් නිවේදිකාව එදින රාත්‍රී පුවත් විකාශය අවසන්වීමෙන් අනතුරුව නැවත පෙර සැකසුම් කාමරයට ගොස් මූණ කණ්ණාඩියෙන් බලා ආලේපන කීපයක් සෙමෙන් තවරා ගත්තාය. අනතුරුව ඇය විකාශන මධ්‍යස්ථානයේ ප්‍රධාන දොරටුවෙන් නික්මී මාර්ගය වෙත පැමිණියාය.ඇය සිය සුඛෝපභෝගී මෝටර් රථය එනතෙක් බලා සිටියාය.ප්‍රධාන මාර්ගයේ එක් පසෙකින් ජීප් රථයක් හෙමින් සීරුවේ පැමිණ ඇය ඉදිරිපිට නතර කලහ.ඇසිල්ලකින් එයින් එලියට බට දෙදෙනෙක් නිවේදිකාවට හුස්මක් ගන්නවත් ඉඩ නොතබා ජීප් රියට දමාගෙන අධික වේගයෙන් පිටව යන්නට විය. නිවේදිකාව කෑ ගැසුවත් එය කාටවත් ඇසුනේ නැත.

    ජීප් රථයේ රියඳුරා සහ ඉදිරිපස අසුනේ අයෙක්විය. පිටුපස අසුනේ දෙදෙනෙක් සිටි අතර නිවේදිකාව රථයට දමා ගත්තේ ඔවුන්ය. ඇයගේ අත් ගැටගසා  තිබූ අතර ඇය මරහඬ තලමින් සිටියහ.අධික ලෙසට බියට පත්ව කඳුළු වගුරවමින් කෑගැසුවත් පලක් නොවීය.රථය වායුසමනය කර දොරගුලු වසා තිබුණු බැවින් ශබ්දය පිටට නොඇසුනි. ඇයගේ කෑගැසීම වලක්වාලීමට කට බැඳ දමන ලදි. ටික දුරක් ගිය විට ඇය හඬාගත නොහැකි තරමටම වෙහෙසවී ඇඬිල්ල නතර කලාය.

හඳපානේ පැනලා යන්නට කලින් හිතන්න දෙයක්

පසුගිය දවස්වල වැඩිහරියක්ම ලිපිවලට මාතෘකාව වුනේ දේශපාලනය. ඒ නිසාම ෆැන්ටසි පුරය ලියන්නත් ඉඩකඩ ලැබුනේ නෑ. ඒ අතරම ඊයේ අහපු අත්තනායක.එම්.හේරත් මැතිතුමන්ගේ දේශනයක පටිගතකල කොටසක් නිසාවෙන් කතා කලයුතුයි කියලා හැඟෙන තේමාවක් පිළිබඳව අවධානය යොමු කරන්න හිතුවා. හඳපානේ පැනලා යාම කියලා අපි වචනයට කිව්වට ඉංග්‍රීසි භාෂාවේ elope එහෙමත් නැත්නම් elopement කියලා හඳුන්වන්නේ මේ දෙයම තමයි.මෙහි නිර්වචනය වන්නේ නැවත සාමාන්‍ය ගෙවූ ජීවිතයට නොපැමිණෙන ලෙස විවාහයක් පතමින් පැනයාමයි. එසේම හදිසියේ තමන් ආදරය කරන්නෙක් සමග විවාහ ජීවිතයක් වෙනුවෙන් පැන යාමත් නමින් මෙය නිර්වචනය කරනවා. කොහොම හැඳින්වුනත් මෙය අපි දන්නා පැනලා යාමම තමයි.

දන්න කතාවක නොතේරුණ පැත්ත

එක්තරා නගරයක් හැඩි දැඩි මෙන්ම මදක් සෙල්ලක්කාර තරුණයෙක් විය. මේ තරුණයා සෑම දිනකම පාහේ ආදරය පතා පස්සෙන් යන රූබර මෙන්ම ඉතා ආඩම්බර තරුණියක්ද විය. තරුණයා විවිධවූ ආකාරවලින් තරුණියගේ පසුපස පැමිණෙමින් ප්‍රේමය පතා සිටියද තරුණිය කිසිවිටක සිය සිතැඟි වෙනස් කලේ නැත.තරුණයාට කලහැකි යමක් නොවීය.

    දිනක් තරුණයාට මේ කටයුත්ත එපා විය.තමන් මෙසේ පස්සෙන් ගියත් තමන්ව තඹයකට මායිම් නොකරන තරුණියට හොඳ පාඩමක් ඉගැන්විය යුතුයැයි තරුණයාට සිතුණි. ඔහු කලේ තමන්ගේම හැඩි දැඩි මිතුරෙක් ලවා ඇය උපකාරක පන්ති නිමවී ගෙදර යන මොහොතේ මගරැක සිට හොඳට රිදෙන්නට කම්බුල් පහරවල් කීපයක් දෙන ලෙස යොමු කිරීමයි. මිතුරාද එම කටයුත්තට එකඟවී මගරැක සිට තරුණිය එනවිටම පැන කම්බුල් පහරවල් කීපයක් දුන් අතර තරුණයාද එය දුරක සිට බලා සිටියේය. ටික වේලාවකින් අතිශ්‍යයින්ම බියට සහ කෝපයට මෙන්ම ලැජ්ජාවට පත්ව කම්බුල් පහරවල් කන තරුණිය දෙස  බලා සිටි තරුණයාට එක ගලින් කුරුල්ලන් දෙදෙනෙක්ම දඩයම් කල හැකි අදහසක් මතුවිය. ඔහු සැනෙකින් වීරයාගේ චරිතයට පණ පොවමින් තමන් විසින්ම යෙදවූ තමාගේ මිතුරා සහ තරුණිය අතරට පැන මිතුරාට නොරිදෙන්නට එහෙත් දැඩි පහරවල් ලෙස පෙනෙන සේ පහර කීපයක් එල්ල කලහ.

නිවනට මැතිඳු අප රංජිත් නවරත්න

ජනමන දිනා සුන්දර ඇතුගල් පුරයේ
සිරිලක් බිමට නිති සවියක් වී නිතියේ

දම් පැහැ ධජය බැබලූ ලෙස නිති සවියේ

සිහිකල මනා නුඹ නාමය නිති දිවියේ

සිරිමත් විජය මැතිඳුන් පසෙකින් උන්න

මහජන පක්ෂයට නායක බල දුන්න

හිතඇති මිනිසෙක්ව නිරතුරු පණ දුන්න

ඔබ නැති අඩුව යලි නුඹගෙන් පුර වන්න

අදියුම් අදියුරුන් ලෙස සේවය කලද

සේවය මනුසතුන් වෙත අමතක නොවෙද

අඩුනැති සිහල ගැමි ගුණ ඔබ සතු වුවද

නුඹ කිව් ලෙසම කළු සිංහල වෙන කව්ද

සවනට මිහිරි බස හැසිරූ හඬරතන්

දනනට නිතර අතහිත දුන් සුරරත්න

රටකට ඇතුගලින් පණදුන් සවිරත්න

නිවනට මැතිඳු අප රංජිත් නවරත්න

අප අතරින් හදිසියේ වියෝවුණ ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂයේ නායක ආචාර්ය රංජිත් නවරත්න මැතිතුමන්ට නිවන් සුව අත්වේවා!

“සිතුවම“ කෙටි කතා එකතු - අපේ ඉසව්වෙන් පුංචි තිළිණයක්

“අපේ ඉසව්ව“ බ්ලොග් අඩවිය සයිබර් අවකාශයට එක්කරලා පසුගිය අප්‍රේල් 17 ට අවුරුදු තුනක් සපිරෙනවා. සිංහල බ්ලොග් අවකාශය තුල වසර තුනක් පුරාවට ලියපු දේවල් වලට බොහොම ඉහල ආත්ම තෘප්තියක් තිබෙන බව කිව යුතුමයි.අපේ ඉසව්ව බ්ලොග් අඩවියේ නිවුන් සහෝදරයා වන “සිතුවිලි පලස“ බ්ලොග් අඩවියත් කවියෙන් අවුරුදු තුන සපුරන්නෙත් එදාටමයි.ප්‍රතිපත්තියක් විදියට වසර 4 ක් සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ රැඳෙමින් වසර තුනක් බ්ලොග් රචනයේ යෙදෙමින් ආරක්ෂා කරපු දේ තමයි රටට,සමාජයට හෝ පුද්ගල මනසට අහිතකර නොවන සදාචාර සම්පන්න බ්ලොග්කලාවක යෙදීම සහ පුද්ගල චින්තන අභිවෘද්ධීයට,වින්දනයට,දැනුමට වඩාත් වැදගත්වන දේ රචනයේ යෙදීම කරන්නට ලැබුණ එක බොහොමත්ම සතුටක්.

    ඉතින් අවුරුදු තුනක් සපිරුන දවසේ දෙන්න හිටපු පුංචි තිළිණයක් පමා වෙලා හරි ඔබට අද දෙන්න හැකිවුණා. ඒ තමයි මම විසින්ම රචනා කරපු “සිතුවම“ කියන කෙටි කතා එකතුව. මේ කෘතිය ඊ-පුස්තකයක් විදියට පහතින් බාගත(Download) කරගන්න ඔබට පුළුවන්. 

“අපි ගෙවන්නේ නෑ“...හරියයිද?

විදුලිබිල වැඩිවූයේ එසේ මෙසේ ප්‍රතිශතයකින් නොවේ.එය ඉතිහාසයේ සුවිශාලතම ගාස්තු ප්‍රතිශතක වර්ධනය ලෙස වාර්තාවේ. එපමණක් නොව එයින් වැඩිපුරම බලපෑම සිදුවන්නේ මසකට විදුලි ඒකක 120ට අඩු පරිභෝජනයක් වාර්තාවන පාරිභෝගිකයන්ටය. එනම් මෙරට විදුලි පරිභෝජනයෙන් 80%කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් විදුලි ඒකක 120ට අඩු ප්‍රමාණයක් පරිභෝජනය කරන මෙරට අඩු ආදායම් ලාභීන්ය. ඔවුන්ගේ විදුලි බිල සීයට සීයකින් වර්ධනය වීම කොතරම් ආශ්චර්යමත් කාරණයක්ද යන්න ඔබට වැටහෙනු ඇත. මේ රජයට ඡන්දය දුන් අය ලෙස අපිට මෙය විවේචනය කිරීමට අයිතියක් ඇත, එසේම ආණ්ඩුවට ඡන්දය නොදුන්නත් ඡන්දය කටුගෑවත් මෙරට ප්‍රවේණිගත අයිතියක් සහිත ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයක සිවිල් වැසියෙක් ලෙස ඔබට සහ අපට මෙය විවේචනය කිරීමේ අයිතියක් ඇත.

භාරත ලක්ෂ්මන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර නැවතත් මරාදැමූ වග

භාරත ලක්ෂ්මන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර ආයෙත් මාර දැම්මා. ඒ අන්කව්රුවත් නොව මේ රට විසින්මය. භාරත සීයට සීයක් හොඳ මිනිහෙක් නොවිය  හැක. එහෙත් ඔහු නරක මිනිහෙක් නොවේ. විජය කුමාරණතුංග නම්වූ මානව හිතවාදී මිනිසාගේ සෙවණැල්ලක් පරිද්දෙන් දේශපාලනයට අත්පොත් තැබූ ඔහු කොලොන්නාවට ලකී අයියා වූ අතර රටට භාරත විය. මීට වසරකට වැඩි කාලයකට පෙර මහ පාරේ වෙඩි කා නිකරුණේ පලමු වතාවට මිය යන්නට පෙර ඔහු ජනාධිපතිතුමන්ගේ වෘත්තීය සමිති උපදේශකවරයා විය. ඔහු වෙඩි කෑවේ පලාත් පාලන මැතිවරණයේ කොලොන්නාවේ තම සගයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමෙන්ය. අන්තිමට එදා ඔහු පෙනී සිටි කාණ්ඩයත් ඔහුගේ නාමය හැරයන තත්වයට පත්ව තිබීමෙන් භාරත පෙනී සිටිය එවුන්ගේ වත්මන ගැන උපදින්නේ චිත්ත සංවේගයකි.

ෆැන්ටසි පුරය - 4 වැනි කොටස

පසුගිය කොටස් 1  2  3
 

“මේ මමද?“

මේකි සැරදාපු සද්දෙට මගේ කටේ කෙලත් නැතිවුණා ගිලින්නවත්.

“ඔව් නැත්නම් කව්ද කන්න වගේ මම යනවා බලාගෙන හිටියේ මෙතන..වෙන කව්රුවත් නෑනේ..“

ලැජ්ජාව කියන දේ දෙගොඩතලා යනවා. වෙලාවට ඇහෙනමානේ කව්රුවත් නෑ. රිද්මයගේ කාමරේ උඩ තට්ටුවේ වුනාට මේ වෙලාවේ ඌ ගෙදර නොහිටියේ පෙර පිනකට. මට කියන්න දෙයක් තිබුණෙත් නෑ මේ යෝදිට.

“මම..මම බැලුවෙ නෑ..ඔයා යන දිහා..මගේ මේ රුපියල් දහයක් වැටුණා..මම ඒක බැලුවා“

අපේ සද්දෙට රත්ගමයත් කාමරේ දොර  බාගෙට ඇරලා ඔලුව දාලා බැලුවා.උගේ ඔලුවේ කැක්කුම මෙච්චර ඉක්මණට හොඳවෙලාද උගුඩුවා.

“ඇයි මචං අකියා...මොකුත් අවුලක්ද?“

“නෑ බං මේ රුපියල් දහයක් වැටුනා..ඒක හොයනවා..“

ෆැන්ටසි පුරය - 3 වැනි කොටස

පසුගිය කොටස් 1 2

“මම මේ....කා....රුණිකව නිකුත් කරන...අවෂන් නිවේදනයයි...කරු....ණාකරලා දොර අරිනවද නැද්ද? “

බීලා කණමදයා වගේ බෙරිහන් දෙන පොරගේ සද්දේ එන්න එන්නම වැඩිවුණා.

“කව්ද බං ඒ මධුමාධව?“

රත්ගමයා සරමත් බඩ උඩට කරලා ඇඳගෙන ශයංගයගෙන් ඇහුවා. ශයංගයත් කණදාලා හෙමීට උත්තර දුන්නා.

“ඔය සුජාතා ආන්ටික දයාබර පුත්‍ර රත්නය...රිද්මයා...ගෙදර එවුන් කියන්නේ පොඩි මෑන් කියලා..ෆැන්ටසි පුරේම දන්නේ ඒ නමින්..නොබී ඉන්න වෙලාවට හෙණ හොඳ පොර..බිව්වට පස්සේ පිස්සු කෝච්චිය..ඔය අදත් කොහේ හරි සෙට්වෙලා වගේ...“

එතකොටම පහල දොර අරින සද්දේ ඇහුණා. ඒ එක්කම රිද්මයාගේ කෑ ගැහිල්ලත් නැවතුනා.