මගේ කතාවට නැන්දගේ හිනාව නැවතුනේ බොහෝ වෙලාවකට පස්සෙයි. මටනම් හිනා යනවා තියා නිකං ඉන්නත් බැරි තරමට තරහ ගිහින් තිබුණේ අල්ලපු ගෙදර පොඩි වැඳිරිගේ වැඩවලට.
“අනේ නෑ චුටී පුතේ..ඒ දරුවා ටිකක් දඟ වුනාට හරි හොඳයි..ඒක ඒ දරුවගේ හැටි..අන්කල් ඉන්න කාලේ හරි ආදරෙයි අංකල්ට..දැන් ඔය දරුව ඉන්න නිසා වෙන්න ඇති මේ පැත්තට වැඩිය එන්නේ නැත්තේ. නැත්නම් මෙහේම තමයි.ඒත් ලොකු දරුවානම් කොහොමත් වැඩිය නෑ..පාඩුවේ ඉන්නවා“
“අනේ නෑ චුටී පුතේ..ඒ දරුවා ටිකක් දඟ වුනාට හරි හොඳයි..ඒක ඒ දරුවගේ හැටි..අන්කල් ඉන්න කාලේ හරි ආදරෙයි අංකල්ට..දැන් ඔය දරුව ඉන්න නිසා වෙන්න ඇති මේ පැත්තට වැඩිය එන්නේ නැත්තේ. නැත්නම් මෙහේම තමයි.ඒත් ලොකු දරුවානම් කොහොමත් වැඩිය නෑ..පාඩුවේ ඉන්නවා“
නැන්දා කියපු කතාවට හිතනම් ටිකක් නිවුනා. එහෙම්ම කාමරේට ගිහිල්ලා ඇඳුම් පිටින්ම ඇඳට වැටුනා. අක්කා පොඩි එකාව සෝදනවද කොහෙද පොඩි එකා හොඳටම කෑ ගහලා අඬනවා. සිතුවිල්ලකිනි තොරව ටික වෙලාවක් එහෙම්ම ගතවුනා.