ලසිත් මාලිංග හෙවත් Clear Sri Lankan Cricket Icon

ශ්‍රී ලංකාවේ ජනතාව වනාහී අනූරූපවාදිත්වය හෝ අනුප්‍රාප්තවාදිත්වය පිළිබඳ හර සංකල්ප සහමුලින්ම අමතක කරගෙන කටවටේ වක්කඩ කඩාගන්නා මිනිසුන් පිරිසක්බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නැත. ලංකාවේ මිනිස්සු අතීතයේ පටන් අනුප්‍රාප්තිකයන්ගේ පෙර සිටි පුද්ගලයාගේ ලක්ෂණ අපේක්ෂා කරමින් නිරතුරුව ඉච්ඡාභංගත්වයට පත්වන පිරිසකි. 

බණ්ඩාරණායකගේ ලක්ෂණ සිරිමාවෝගෙන් බලාපොරොත්තුවී එසේ නොවුණ තැන සිරිමාවෝගේ ඔසරිය ගලවන්නට ශ්‍රී ලංකාකාරයෝ කතා කරමින් දුක්වූහ. ජේ.ආර් ගේ කියුම් කෙරුම් ප්‍රේමදාසගෙන් ඉටුනොවුණ තැන යූ.එන්.පී කාරයෝ විස්සෝපවූහ. විජේවීර තරම් සෝමවංශ රැඩිකල් නොවුණ තැන ජේ.වී.පී කාරයෝ විජේවීර කෙනෙක් අලුතෙන් සොයන්නට පටන්ගත්හ. ඒ දේශපාලනය නැමැති දහ අට සන්නිය පැත්තෙන් සිදුවූ දේ ය. 

අනික් පැත්තෙන් ජෝතිලා නැතිතැන මතුවූ භාතිලාගේ රැප් අප්සට් වී සුපර් ස්ටාර්ස්ලාගෙන් “විල්ලුද පුංචි දෙපා“ සොයන්නට විය. ඒ හැමදේම ක්‍රීඩාව පැත්තටද අඩු නැතිවම බලපෑ බව සැබෑය. එසේ නොවුනේනම් එය ලංකාව වීමට කිසිසේත්ම ඉඩක් නැත. මහේලලාගෙන් අර්ජුනලා බලාපොරොත්තු වුනාට කිසිඳු ප්‍රයෝජනයක් නැත, මහේල මහේලම මිස අන් කිසිවෙක් නොවේ, ලසිත් මාලිංගලාගෙන් කුමාර් සංගක්කාරලා බලාපොරොත්තුවීම පිස්සුවකි. දැන් ක්‍රිකට්වල ඇත්තේ අයිකන් ප්‍රශ්නයකි. ලසිත් මාලිංග වෛද්‍ය උපදෙස් සහ පාලක මණ්ඩලයේ උපදෙස් පසෙකලා අයි.පී.එල් වෙත ගොස් ඇත. එහි වරදක් වේ නම් එය මාලිංගට සහ පාලක මණ්ඩලයට බෙදීයන කරුණකි. එහෙත් මාලිංගගේම වචන අනුව “ක්‍රිකට් ගහනේ සල්ලි හම්බකරන්නට මිස රට වෙනුවෙන් නොවේය“ රට වෙනුවෙන් ක්‍රිකට් ගහන්නේ අහවල් මගුලකටද, පින් අපේක්ෂාවෙන් ක්‍රීඩා නොකල යුතුය, එසේ කරනා එවුන්ට වෙන්නේ බස් හෝල්ට්වල දුක්විඳ මැරෙන්නටය. ඒ නිසා සල්ලි හම්බකල යුතු කාලයේ අදාල මාර්ගවලින් හම්බකල යුතුය. මාලිංගට ලැබී ඇති තිරස් මොඩලයේ පන්දු යැවීම (Square Arm Bowling Style) සහ සුන්දර සිනහව සහ විලාසිතාව තුළින් ඔහු හම්බකරගන්නේ නැතිනම් කවුරුවත් මාලිංගට අතින් සල්ලි වියදම් කරන්නේ නැත.

අඩුම තරමේ මහජන ඡන්දයෙන් දොට්ට දැමූවත් ජනාධිපතිට ගොට්ට අල්ලා පාර්ලිමේන්තුවට රිංගාගෙන නියෝජ්‍ය කතානායක තනතුරටත් පත්වී මහජන ඡන්දයෙන් පත්වී ආ එවුන්ට සද්දේ දාන තිලංග සුමතිපාලලා ක්‍රිකට් සභාපති හෝ නියෝජ්‍ය කතානායකවූවා කියා අස්සයෝ පැදවිල්ල සහ රේස් තුන්ඩුවෙන් පොකට එකට විදීම නතර කරන්නේ නැත. ඒ නිසා “ඔවා දෙනු පරහට - තමා සම්මතයෙහි පිහිටා සිට“ යන්න තිලංගලා මතක තබාගත යුතුය. මාලිංගට පමණක් ඇඟිල්ල දිගුකරන්නට පෙර අතීතය මෙන්ම අනාගතය දෙසද ඇඟිලි දිගුකර බැලිය යුතුය. වෙනස ඇත්තේ අනිත් පොරවල් උගුරට හොරා බෙහෙත් බොද්දී මාලිංග අඬබෙර ගසා බෙහෙත් පෙති එක එක බොන්නට පුරුදුවී සිටීමය.

අපේ රටේ ක්‍රිකට් ගහන මහත්තුරු ඉන්නවා කියා කිසිවෙකු කෙස් පැලෙන තර්ක ඉදිරිපත් කරයි නම්, රට වෙනුවෙන් ක්‍රිකට් ගහන දේශප්‍රේමී ක්‍රීඩා විරුවන් සිටීයයි තර්ක කරයිනම් පශ්චාත් භාගයෙන් හිනාවෙනවා ඇරෙන්නට වෙන කලහැකි කිසිවක් නැත. ලසිත් මාලිංග යන ශ්‍රී ලාංකේය ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයාගෙ සැබෑ අයිකනය වන්නේ අන්න ඒ නිසාවෙන්ය.