සයිබර් සිහින බක්මහ උළෙලේ “නොකී කතා“...

සිංහල බ්ලොග්කරුවන් එකතුවන්නේ කිනම් අවස්ථාවකදීද, එහි සිදුවීම් නම් අඩුවක් නැතිව විඳගන්නට අවස්ථාව ලැබීම පුදුමයක් නොවේ. 2014 සයිබර් සිහින බක්මහ උළෙලටද එය එලෙසින්ම අදාලය. ඒ හා බැඳුනු බ්ලොග් ලිපිවල හැමදෙනෙක්ම පාහේ දන්නා කතා ලියා තිබුණු අතර නොදන්නා කතාද එමට ඇතිබව කිව යුතුමය. මාගේ තෙවැනි සිහින බක්මහ උළෙල නිසාවෙන් දැන් කණද මා ලෙසින්ම එවැනි “නොකී කතා“ වලට දැඩි සංවේදීතාවක් දක්වන්නට පටන්ගෙන ඇත. මෙතැන් පටන් දිගහැරෙන්නේ මෙවර සයිබර් සිහින බක්මහ උළෙලේ “නොකී කතා“ කිහිපයකි.

 

ජවනිකා අංක 01

 

කොල්ලන් දෙදෙනෙක් බුද්ධදාස පිටියට පිවිසුම් දොරටුවෙන් ඇතුල්වන අතරතුර කතාබහක යෙදෙමින් සිටිති.

 

“මචං මට 12.30 ට විතර යන්න වෙනවා බං...“

 

“ඒ මොකද බං..අද යකෝ ආතල් එකක් ගන්න දවස..උඹ කොහේ කෙළවන්නද?“

 

“නෑ බං...කෑල්ල තරහවෙලා..ෆෝන් එකත් ඕෆ් කරගෙන..මගෙ බඩ බොක්ක දනවා..ඕකි මාව අතෑරියොත් මම මොනවා කරන්නද යකෝ..“

 

“හරි හරි ඉතින් දැන් උඹ දවල් කොහේද යන්න හදන්නේ..“

 

“මම යනවා බං ඒකිගේ ක්ලාස් එක ලඟට කොස්වත්තේ..වැඳලා හරි ෂේප් වෙනවා අදනම්..නෑනත් ෂේප් නිසා අවුලක් නෑ බං...“

ජවනිකා අංක 02

 

කොල්ලන් කීපදෙනෙක් සිටින තැනක කිසිඳු කතාවක් නැත. එක කොල්ලෙක් බඩ අතගා ඈනුමක් අරියි.

 

“මේ සැරේ රෙඩ් බුල් නෑ නේද බං...“

 

“ඔව් නේද බං..සුදීකයා ගේ කිසි උනන්දුවක් තිබ්බේ නෑනේ මේ පාර ගේන්න“

 

“මම හිතන්නේ මචං ඌ බයවුනා මේ පාරත් කෙල්ලෝ දෙන්නට ඉල්ලුම වැඩිවෙයි කියලා..“

 

“කෙහෙම්මල..මොකක්ද මේ ලොතරැයියක් ගෙනැල්ලා තියෙන්නේ..සිකේ අර මැනේජර් නෝනත් තව ටිකක් සෙක්සි වුනානම්..වැඩක් නෑ බං මටනං ගෙදර යන්නත් හිතෙනවා“

 

 

ජවනිකා අංක 03

 

එක කෙල්ලෙක් හතිදාගෙන දුවගෙන එයි. ඔලුවේ හැට් එකක්ද ඇත. තවත් කෙල්ලන් දෙදෙනෙක් අසලට දුවගෙන විත් දාඩිය පිටින්ම වැළඳගනී.

 

“ආ නංගි..මොකද මේකප් එක දාන්නද ලේට් වුනේ“

 

“මම මේකප් දැම්මේ නෑ අක්කි..“

 

“නැත්තේ මොකද නංගි..මේ මගේ මූණෙන් එකයි“

 

ජවනිකා අංක 04

 

කෙට්ටු ටිකක් උස කොණ්ඩය කොටට කැපූ කොල්ලෙක් කාන්තා වැසිකිලිය තුලින් එළියට එයි. ඇස් දෙක බාගෙට ඇර පිටිය දෙස බලයි. අමාරුවෙන් අඩිය තියාගෙන ඉදිරියට එයි.

 

“අපෝ බේබද්දා...අදත් බිව්වා නේද..නෙදකිකින් රිලවා“

 

“පික්ෂුද අයියා....මමනම් කටේ තිබ්බේ නෑ...“

 

“එහෙනම් උඹ වැනෙන්නේ ඇයි...“

 

“මම වැනෙනවා..වෙන්න බෑ...කෝ හිටපං සුවනාගෙන් අහලා බලන්න..මචං සුවනෝ...මම වැනෙනවද බං...“

 

“පල බේබද්දා..“

 

 

ජවනිකා අංක 05

 

බුද්ධදාස පිටියේ ක්‍රීඩාගාරය පිටුපස ස්කූටි බයික් එකක් අසල කොල්ලන් දෙදෙනෙක් සහ මැදිවියේ මහත පොරක් සිටිති. පසෙකින් තවත් කෙට්ටු මැදිවයසේ පොරක් ඒ දෙසට පැමිණෙයි.

 

“මචං උඹ මැන්දිස් මල්ලි නේද...“

 

පැමිණෙමින් සිටි පොර පුදුමයෙන් බලයි.

 

“ඔව් අප්පා..අයියා කොහොමද හරියටම කිව්වේ...“

 

“මල්ලි බකල් ගහ ගහ වැනි වැනි එන විදියෙන් මට හිතුනා උඹ මැන්දිසා වෙන්න ඇති කියලා..ඒ වුනාට උඹ මට ලඟදි කමෙන්ට් කරලා තිබුණේ නෑ...ඒවා සක්කිලි වැඩ“

 

ඒ අතර තුර තරුණ ගැටිස්සියක් ඒ අසලින් තනිව ගමන් කරයි. මැදිවියේ මහත පොර තරුණියට කතා කරයි

 

“නංගි...එතකොට ඔයා කව්ද..මේ දන්නැති කමට අහන්නේ“

 

කෙල්ල තඹයකට ගණන් ගන්නේ නැතිව එතනින් යයි. මැදිවියේ මහත පොරට යකා තදවේ.

 

“කව්ද *#%$ එහෙම ලයින් දීගෙන යන්නේ...ඇයි ආඩම්බරද දන්නේ #$%!!#...මේ නංගි අපිත් ඕවා දැකලා තියනනවා..අඩෝ...මතක තියාගනින් ඔය &#$@% ව.. ඩෙනිමයි ලෙදර් බෑග් එකයි...“

 

“අයියා කළු සෙරෙප්පු දෙකයි...“

 

එතන සිටි කෙට්ටු කොල්ලෙක් පැන උත්තර දෙයි.

 

“අඩෝ තොටත් කෙල්ලෙක්ගේ #$%^ නම් හොඳට මතක තියනවා..ඔය #@$%^ ගැන මම ලියනවා පෝස්ට් එකක්..හිටපිය @#$%^ “

 

ජවනිකා අංක 06

 

“අතාරින්න මට අරූට දෙකක් අනින්න ඕන..අනේ උයා අතාරින්න අප්පා“

 

විවාහක යුවලක් පිටිය මැද පොරයකි.

 

“හරි හරි දැන් ඇයි ඔයා ඌට ගහන්න යන්නේ“

 

සැමියා සෙමින් කණට කර අසයි.

 

“අරූ කිව්වා.. ගෑණුයි තාක්ෂණෙයි විස්වාස කරන්න බෑ කියලා..“

 

“ඉතින් ඇත්තනේ (සෙමින්)“

 

“මොකක්ද තමුසෙ කිව්වේ..?“

 

“නෑ නෑ...යං යං අපි දෙ න්නම ගිහිල්ලා ගහමු“

 

“ඒක මිසක්“

 

 

ජවනිකා අංක 07

 

කොල්ලෙක් බෙරිවුණ මුහුණකින් යුතුව බලා සිටියි.

 

“ඇයි මල්ලි...කෝ අද කෑල්ල“

 

“ආ අද ඒකිගේ කුඩප්පච්චිගේ ලොකු තාත්තගේ මල්ලිගේ ලොකු පුතාගේ උපන්දිනේ...“

 

“ආ ඒක මිසක්...ඒකයි එහෙනම් උඹ අද මේ උඹට කැමති ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳගෙන ඉන්නේ..“

 

කොල්ලා අනිත් එකා බඳාගෙන අඬන්නට පටන් ගනී.

 

“ඇයි මල්ලි මේ...“

 

“නෑ අයියා..පාර්ටි එක ඉවරයිලු..ඒකි හවස එනවලු“

 

කොල්ලා හොටු පෙරාගෙන අඬන්නට පටන් ගනී.

 

ජවනිකා අංක 08

 

විනිශ්චය මණ්ඩලේ සිටි ගයේෂා ඇන්ටි කොහේදෝ යන්නට යයි. ඇය යන  මාර්ගය අසල කැමරාවක් අතේ තබාගෙන කොල්ලෙක් ගැසූ පොටෝ නරඹමින් සිටී. හදිස්සියේම තමන් අසලින් යන ගයේෂා ඇන්ටි දකින කොල්ලා සලිතව කැමරාවද අතහැර සීරුවෙන් සිටගෙන ඔළුව නමා සිනාවේ. ඇයද සිනාවී ඔහුගෙන් යමක් අසා එතනින් පිටවිය.

 

“ඒ උඹ අර ෆිල්ම් එකේ වීඩියෝ එක දැකපු දවස්වල ගයේෂා ඇන්ටිගේ පලු ඇරියා නේද...“

 

කැමරාව අතේ තබාසිටි කොලුවාට ලැජ්ජාවේ පොලවේ පස්කන්නට සිතේ.

 

“මේ මම...මට මතක නෑනේ...“

 

“අනේ රෙද්ද..දැන් උඹ සීරුවෙන් හිටගෙන දෙකට නැවුන හැටි..ලැජ්ජයි බං..“

 

ජවනිකා අංක 09

 

කොල්ලෙක් පිටිය මැදට දුවගෙන විත් සංවිධායක මණ්ඩලයේ හිතවතෙක්ගෙන් යමක් අසයි.

 

“අයියා..යුවලක් කියන්නේ කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයිම වෙන්න ඕනද?“

 

“ඔව් මල්ලි..“

 

“හා හරි අයියා..“

 

ටිකකින් නැවත කොල්ලා දුවගෙන පෙරකී සංවිධායකයා ලඟටම එයි.

 

“අයියා...යුවලක් කිව්වම කොල්ලෝ දෙන්නෙක්ට බැරිද..?“

 

“මල්ලි කොල්ලෝ දෙන්නෙක්ට යුවලක් වෙන්න ලංකාවේ තහනම්නේ..කොහෙන් හරි කෙල්ලෙක් හොයන් වරෙන් බං..“

 

“අනේ එහෙමද..ෂික් ලංකාව අන්තිමයි අනේ එහෙම බැලුවම..ඒකට ඉන්දියාව...මට කියනකොටත් හින්දි සින්දුවක් මතක් වෙනවා“

 

කොල්ලා ඊට ටිකකට පසු නැවත සංවිධායක මණ්ඩලයේ හිතවතා සොයා ඒ.

 

“දැන් ඒ පාර මොකද මල්ලි“

 

“අයියා..අඩුම ගානේ කෙල්ලෝ දෙන්නෙක්ටවත් බැරිද යුවලක් වෙන්න..“

 

“උඹට දැන් කී සැරයක් සිංහලෙන් කිව්වද..“

 

“හරි හරි අයියා..තරහා ගන්න එපා මේ මට නෙවෙයි අයියෝ...වෙන කෙනෙක්ට“

 

ජවනිකා අංක 10

 

කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් ලඟට දුවගෙන විත් යමක් අසයි. දෙදෙනා හඳුන ගනී.

 

“අයියෝ අයියා මෙච්චර කෙට්ටු වුනේ කොහොමද..එෆ්.බී එකේ පොටෝස් වලින් දැක්කම මම හිතුවේ නෑ මෙච්චර කෙට්ටුයි කියලා..“

 

“මොනවා කරන්නද නංගි අපි කෙට්ටු සරීරනේ..“

 

“ඒ වුනාට අයියා..“

 

“එතකොට නංගි එෆ්.බී පොටෝස්වල මාර සුදුයිනේ..“

 

කෙල්ලගේ මූණ තවත් කළුවෙයි..දාඩියද දාන්න ගනී.

 

“ඒ පොටෝෂොප් අයියා “

 

කෙල්ල රහසින් කියා මාරුවේ.

 

- “නොකී කතා“ එමට ඇත..මතක් වුනොත් ආයෙත් ලියන්නට සිතාගෙන සිටිමි.