භාරත ලක්ෂ්මන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර නැවතත් මරාදැමූ වග

භාරත ලක්ෂ්මන් ප්‍රේමචන්ද්‍ර ආයෙත් මාර දැම්මා. ඒ අන්කව්රුවත් නොව මේ රට විසින්මය. භාරත සීයට සීයක් හොඳ මිනිහෙක් නොවිය  හැක. එහෙත් ඔහු නරක මිනිහෙක් නොවේ. විජය කුමාරණතුංග නම්වූ මානව හිතවාදී මිනිසාගේ සෙවණැල්ලක් පරිද්දෙන් දේශපාලනයට අත්පොත් තැබූ ඔහු කොලොන්නාවට ලකී අයියා වූ අතර රටට භාරත විය. මීට වසරකට වැඩි කාලයකට පෙර මහ පාරේ වෙඩි කා නිකරුණේ පලමු වතාවට මිය යන්නට පෙර ඔහු ජනාධිපතිතුමන්ගේ වෘත්තීය සමිති උපදේශකවරයා විය. ඔහු වෙඩි කෑවේ පලාත් පාලන මැතිවරණයේ කොලොන්නාවේ තම සගයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමෙන්ය. අන්තිමට එදා ඔහු පෙනී සිටි කාණ්ඩයත් ඔහුගේ නාමය හැරයන තත්වයට පත්ව තිබීමෙන් භාරත පෙනී සිටිය එවුන්ගේ වත්මන ගැන උපදින්නේ චිත්ත සංවේගයකි.

   දුමින්ද සිල්වා ඇතුලු පිරිස වෙඩි තබද්දී එය බලාසිටි අය සිටින්නට ඇත. විරුද්ධව සාක්කි දුන් භාරතගේම  සගයෙක්ගේ සාක්ෂි පසුව වෙනස් වන්නට වීමෙන් තම ලඟම සගයා විසින් මුලින්ම භාරතට දෙවැනිවර වෙඩි පහර තැබීය. යුක්තිය පිළිබඳ මෙරට ස්වාධීන මිනිහා විශ්වාසය තැබූ යුගයක් වූ බැවින් එය නැවත යුක්තියෙන් විසඳෙන යමක් වෙයිදෝ සිතුවත් අවසානයේ එයත් පුස්සක් වන බව පෙනෙන්නට ඇත. තාත්තාගේ නමින් මතුව අවමගුල් සභාවේ බෙරිහන් දී පසුව ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ වේදිකාවේ ගී ගැයූ හිරුණිකා නම්වූ භාරතගේම දියණිය තාත්තාට තුන්වෙනි වෙඩිල්ලද තැබීය.

   ඉන්පසු මැරුණු භාරතට වෙඩි පිට වෙඩි නිකරුණේ වදින්නට විය. නඩුව එක එක පැත්තට යන්න විය. අන්තිම විත්තිකරුවෙක් වූ දුමින්ද ලංකාවටත් පැමිණියේය, ආසාධ්‍යයි කියා රෝහල්ගත වූ දුමින්දට ඇපත් ලැබුණි, ඉන්පසු සිනාමුසු මුහුණින් පිරිවර සමග රජ පැටියෙක් පරිද්දෙන් රෝහලෙන් පිටව ගියේ භාරතගේ භෂ්මාවශේෂ මතින් බව අමතක නොකල යුතුය. භාරත නැවත මරාදැමීය, මෙරට විසින් භාරත නැවතත් අමු අමුවේ මරා දැමීය. නුදුරු දිනකදී  නැවතත් දෙවනිවරටත් මරා දැමූ භාරතගේ ආදාහනය කරනු ඇත. ඉන්පසු නැවත නැවත භාරත මරා දමාවිද නැත්නම් ඔහුගේ ආත්මයට සැනසීමක් ලබාදේවිද යන්න අනාගතය පමණක් දන්නා බව අපි දනිමු. එහෙත් මේ රට ගැන, මේ රට යන විදිය ගැන කියා නිමකල නොහැකි කලකිරීමක් පමණක් සිත්හි ඉතිරිවිය.

   අපි මේ රටට ලෝකෙන් උතුම් රට කීවේ, ධර්ම ද්වීපය කීවේ නැතිනම් යුක්ති ධර්මයේ දේශය යැයි කීවේ වැරදීමකින්දෝ කියා සිතෙන තරමටම තත්වය වෙනස් වී ඇත. නමුත් දැන් කරන්නට දෙයක් නැත. හෙට අනිද්දා දවසක මැරුනොත් නැවතත් මේ රටේ නොඉපදේවා යන්න පමණක් පැතිය යුතුය, වැරදිලාවත් හෝ මේ රටේ ඉපදුනොත් ධන බලය,මැර බලය සහ දේශපාලන බලය සහිත තැනක ඉපදිය යුතුය. නැතහොත් සිදුවන්නේ සතර අපායක විඳිනා දුක නැවත නැවත අත්විඳීම පමණකි.