අරුන්දතී සමග ගමට යාම..

“තව දුරද බන්..“

මිතුරියන් පිරිස අසන්නේ ගව්වෙන් ගව්ව දිගුවෙන ගමන ගැන නිශ්චිත අදහසක් නැතිවය.අරුන්දතී සිනාමුසු මුහුණින් තම මිතුරියන් දෙස බැලුවේ තමන්ට නොදැනෙන විඩාව මිතුරියන්ට දැඩි ලෙස දැනෙන බව දත් හෙයිනි. අරුන්දතීට විඩාව නොදැනෙන්නේ කාරණා දෙකක් නිසාවෙනි. එකක් කලකට පසු තම ගම්පලාතට යන්නට ලැබීම ඇරත් මිතුරියන් රොත්තත් සමගින්ම. අනෙක් කරුණනම් මේ ගමන අරුන්දතීට බෙහෙවින් හුරුපුරුදු ගමනක් වීම නිසාය.

“වැඩිය නෑ බං තව ටිකයි“

ඇයගේ ප්‍රකාශයෙන් මිතුරියන් තව තවත් දුර්මුඛ වූ බව පෙනෙන්නට විය.විශාල ගමන් මලු එල්ලාගෙන නිවාඩුවට මිතුරියගේ නිවසේ දින කීපයක් ගත කිරීමට යන මිතුරියන්ට මේ ගමනේ ගමන් විඩාව දැඩිව දැනෙන්ට වූ මොහොතක් විය.

“අනේ මන්ද බං..යනවා යනවා පයින් ඉවරයක් නෑ..ඇත්තටම අරූ උඹලගේ තාත්තට බැරිවුණාද ගේ ටිකක් ලඟින් හදාගන්න “

කටකාරියන්ගේ කතාවට අරූ ඇතුලු පිරිසම හිනාවූ අතර ගමන් විඩාවට සිහිල් සහනයක් වන්නට එයට හැකිවිය. අරුන්දතීගේ ගම් පලාත බෙහෙවින් ග්‍රාම්‍ය සුවය හා සංස්කෘතිය රැකී තිබෙන සුන්දර පලාතක් වීමම මිතුරියන් සිත් ප්‍රබෝධවත්ව ගමනට එකඟවීමට හේතුව විය. නගරයෙන් බොහෝ ඈතට වන්න පිහිටි ගමට මිතුරියන් සමග යන්නට සිතුනේ තමන් කුඩාකල සිට සිත්පුරා විඳගත් ඒ සුවය නිර්ලෝභීව මිතුරියන් සමග බෙදාගන්නටය.

එක රෑනක් ලෙසින් ගමන් මලු ඔසවාගෙන නුපුරුදු ගමනක යන කටකාර සරසවි සිසුවියන් දෙස ගම් පලාතේ වැසියෝ ආගන්තුක බැලුම් හෙලන්නට විය. නමුත් පිරිස ඉදිරියෙන්ම එන අරුන්දතී දුටු කල්හි ප්‍රති උත්තර නොමැතිවම කාරණය තේරුම් ගැනීමට ගැමියන්ට හැකිවේ.

“අරුන්දතී දුවේ..කාලෙකින් දැක්කේ..මේ යාළුවෝ වෙන්න ඇති“

“ඔව් නැන්දේ..කැම්පස් එකේ යාළුවෝ..නිවාඩුවට අපේ ගෙදර යනවා“

එවැනි සිත් පිනවන වදන් මැදින් පිරිස බඩවැටි හා වෙල් එලි පසුකරමින් පියවර තබන්නට විය. නියර මැදින්  ගමන් කිරීම මිතුරියන්ට අපහසු බව අරුන්දතීට දැනෙන්නට විය.ඇය සරදමකින්ම එය පවසන්නට විය.

“උඹලා දන්නවද..හරි ගැමියෙක්ට විතරයි නොවැටී ඉක්මණින්ම නියර දිගේ යන්න පුළුවන්“

අරුන්දතීගේ කතාවට මිතුරියන් ඇස් නළල මත තබාගත් වනම බලන්නට විය.එහෙත් කතාවේ ඇත්ත නැත්ත තේරුම් ගැනීම ඔවුන් පසෙකට තැබීය.

“හා අරූ එතකොට උඹ කියන්නේ උඹට විතරයි මේකේ යන්න පුළුවන් කියලා හරියට...හරි මම ගිහින් පෙන්නන්නම් කෝ..මේක අල්ල ගනින් රූපා..“

මිතුරියක් තම බෑගයදී දී නියර දිගේ වේගයෙන් ඇවිද යන්නට විය. සමබරව දෑත් දෙපසට විහිදවමින් ඇය ලැසි ගමනින් පියවර තබමින් ගමන් කරන්නට විය.විටෙක සමබරතාවය ගිලිහුණත් ඇය පහසුවෙන් යන අයුරු අරුන්දතී මෙන්ම මිතුරියන්ද පුදුමයෙන් බලා සිටින්නට විය. ඇය පසුපසින් මිතුරියන් පිරිස යන්නට විය. 

විටෙක අරුන්දතීට සිතුනේ ඇය පහසුවෙන්ටම නියර තරණය කරයි යන්නයි.නමුත් අවාසනාවකට අරුන්දතී සත්‍යය බව පසක් කරමින් මිතුරිය නියර මැදදී සමබරතාවය ගිලිහී දිය බැඳ තිබූ මඩ කුඹුරට වැටිනි. මිතුරියන්ගේ හූ හඬ සහ කොක් හඬ දුන් සිනහවත් සමගම වැටුනු තරුණිය ඇඟපුරා මඩ සමග නැගිට මිතුරියන්ට පිලිතුරු දෙන්නට විය.

“හරි හරි ඕකට ඔච්චර නටන්න දෙයක් නෑ..පොඩ්ඩක් ලිස්සුවා..අරූ වරෙන් මාව ගොඩ ගනින්“

අභියෝගය බාරගත් මිතුරිය දෙස සිනාසී බලා තම ගමන් මල්ල මිතුරියක් අතට දී දකුණත දී මිතුරියට ගොඩගන්නට සූදානම් විය.දිගුකල අරුන්දතීගේ අත මඩේ සිටි මිතුරිය ඇද්දේ එවිටමය. කෑ ගැසීමක් සමගම අරුන්දතී මඩට වැටුණු අතර පියවරෙන් පියවර ගමන් මළු තබා අනෙක් මිතුරියන්ද මඩට පැන රිසිසේ නුපුරුදු එහෙත් සුන්දර මඩ අත්දැකීම විඳින්නට විය.

“ඒ බන් අපි මෙහෙම මඩේ නටනවා ටවුන් එකේ එකෙක් දැක්කොත් උන් කියාවි අපි මී හරක් වගේ කියලා“

තරුණියක් මඩේ නටන අතර තුර අදහසක් ඉදිරිපත් කලහ.

“මඩේ නටලා හරි මේ වගේ දෙයක් නොවිඳින අපි ද මී හරක් නැත්නම් උන්ද?“

සිනාහඬ වෙල් යාය පුරා සැරිසරන්නට විය.