හරිම අහිංසක ප්‍රර්ථනාවන් දෙක තුනක් හිත ඇතුලේ තියාගෙන සරසවියට ගියපු මට මගේ ලෝකෙට ඉරක් වගේ ඔය හිත වැඩිය දවස මට අද වගේ මතකයි.
එක දවසක් මම පරිගණකයේ තිබුන කවියක් දැක්කා. ඒ කවියේ අග තිබුන දුරකථන අංකයට මම කතා කළා. එයාම තමයි මට ඔයාව අදුන්නලා දුන්නේ මේ ඔයාලගේ ගමේ කෙනෙක් කියල.කතා කරලා බලද්දී අපේ අල්ලපු ඉස්කෝලේ තමයි ඔයත් ඉදලා තියෙන්නේ. හුඟකාලයක් ඉඳන් දන්න කෙනෙක් වගේ හිතට ලෙන්ගතු කමක් දැනුන. ආයෙමත් කතාකරන්න ඇත්නම් කියල හිතුනා. කවදාවත් නොහිතපු දෙයක් මට හරි අහම්බෙන් ඔයාව මුණගැහුනා. ඔයාගේ නමේ තේරුම නිසා මම ඔයාට "ඉර" කියලා නම දැම්මා. එත් කවදාවත් මට හිතුනේ නෑ "ඉර" මේ තරම් දුරක් මගේ හිත දිගේ ඇවිදන් එයි කියලා. හැරෙන්න බැරි තරම් දුරක්.
ඒ දවස අද වගේම දවසක්.පාන්දරම දිගින් දිගට එවන කෙටි පණිවිඩය ලැබුනා.
"ගුඩ් මෝර්නින් සඳ "
සියලු පැතුම් සර්වප්‍රකාරයෙන්ම සාර්ථක වේවා. ඒ ඔයාගේ සුපුරුදු පැතුම.
සියක් ආයු ලැබ
මගෙත් ආයු ගෙන
මටත් වඩා කල්
ඉර ජීවත් වේවා
මතකද මමත් පැතුවා,
ටික වෙලාවකින් ආයෙමත් පිළිතුරු ආවා.
මෙතේ බුදුන් දැක
ලොවේ උතුම් ලඳ
විශාකාව වේවා ..!
ආදරණීය පැතුම අදත් මට මතකයි, හෙටත් මතක තියේවි ඔයාට හරි ඉක්මනට විශාකාව අමතක උනදා ඒ විවරණය මම තාමත් හිතේ තියාගෙන බලන් ඉන්නවා. ඉරට බුදු සරණයි ..!
No comments:
Post a Comment